Jam menduar shume here nese me duhej te beja nje koment mbi kete histori apo jo, dhe prape kam hezituar ta bej. Megjithate, duke pare vijueshmerine qe ti si autore u ke dhene ngjarjeve, e kam te pamundur qe te hesht, pa dhene nje mendim me largpames dhe me te drejte (sipas meje). Ne fillim kur u prezantova me kete histori me pelqeu, pastaj kisha dyshimet e mija, pastaj mendova prape se po me pelqente por ne fakt ketu calonte e gjithe gjeja. Kuptova se kete histori nuk e paskeshem ndjekur me nga pelqimi qe kisha per ngjarjet,personazhet etj, sepse ky pelqim tashme ishte venitur. Gjithcka vazhdoi pasi une isha kurioze te dija deri ku do e coje kete inferioritetin qe ti i jep te drejtave te grave e vajzave, superioritetin qe i jep figures mashkullore. Historia me calon ne shume pjese, dhe ketu kuptoj se eshte shume e veshtire te jesh autore e nje libri, ndaj kerkon pergjegjesi te madhe, inteligjence, fantazi dhe durim qe ta quash veten nje shkrimtare dhe te jesh nje e tille. E kuptoj se ti si autore duhet te jesh nje person i cili nuk e paska perjetuar dashurine, ate te verteten, dhe mendoj ne fakt se nuk je ne stadin e duhur per te krijuar nje histori (ndoshta nga mosha jote, nuk e di sa vite ke mbi supe, ose rrethana te tjera). Ama, nuk mund te lejoj qe ju ti influenconi lexuesit duke e prezantuar lidhjen mes personazheve kryesore, si nje dashuri, se mesa po shoh une, kjo e Devit dhe Krisias vec dashuri nuk mund te jete, e per kete mund te te jap shume argumente. Ne dashuri nuk ka egoizem, si dhe ti ke anashkaluar shume gjera duke i quajtur si te parendesishme nderkohe qe ne boten reale, ato 'gjera' jane arsye ndarjesh edhe te dashurive te medha. Si mundesh te tregosh ti se nje vajze e pranon aq lehte qe djali qe ajo do(sipas teje) ta tradhetoje me vajza te tjera? Lere kete, po si mundet nje djale i dashuruar ta mendoje per nje cast te vendose vajze tjeter ne vendin e asaj qe ai do.