KoALa

"Belki de hep kötü bildiğin siyah senin en yakın dostundur... Ama sen onu görmemişsindir."

"Peki, her şeyi bilir dediğin bilim adamları biliyor mu benim göğsümdeki kazığın tedavisini?"

“... sana huzur vermesini acılarını bir anlıkta olsa unutturabilmesini bir kuş gibi kanatlı hissetmeni istedim.”    (Son Veliaht)

Aradığın insanlar vardır hayatta, bir kere tanışıpta bırakmak istemediğin...
          Ama bir kere elin kaydı mı sanki bir daha tutunamayacaksın gibi gelir... Koşarsın ve sen koştukça daha çok uzaklaşırsın onlardan...
           (Koalalar ben sizi çok özledim :( )

Sahil kumunun yumuşak sıcaklığı ayaklarını yaralamazken, deniz dalgaları ile seni etkilerken, martılar sana seslenmek isteyip de sesi olmayan gökyüzünün güzelliğini gösterirken... Ben hep yanındaydım.  Ama sana olan yakınlığım aslında yıldızlardan bile daha uzaktı...

"Gökyüzünün bulutlarında olan özgürlük kuş ol ve benim omuzlarıma kon!" dedi karşımda elinin parmaklarını birbirlerine kenetleyerek, gözlerini kapatıp. Kahkaha attığımda kız gözlerini açıp bana kaşlarını çattı. "Komik değil! Neden gülüyorsun?" dedi sinirli çıkarmaya çalıştığı ince sesi ile.  "Sonunda hayattan daha saçma bir şey bulduğum için."

"İkimizde maviyiz." dedim onun arkasından. Durdu ve omzunun üzerinden bana baktı. "Evet ama ben okyanus iken sen gökyüzüydün"

Yıldızların parlaklığı değildi beni çeken, onların ulaşılmazlığıydı beni içten içe kavuran...

"Karanlık değil kötü olan, Onu kötü olarak gösteren insanlar kötü aslında." dedim onun gözlerine bakarak.