yosun

sen bir ateş ben çırayım 

nerdesin? günler var ki beni aramadın, yazmadın. senden gelecek bir mektubu bekledim boşuna. önceleri içim umutla dolu, postacının kapımı çalmasını bekledim. satırlarınla aydınlanmasını bekledim bu karanlığın. saatler saatleri, günler günleri kovaladı. gitgide büyüdü verdiğin yalnızlık, yüreğim kahırla doldu. ümit etmenin mutlu heyecanları, yerini tarifsiz bir hüzne bıraktı. kocaman, kalabalık bir şehirde yapayalnız kaldım işte.

https://photos.app.goo.gl/3mzN6t4eKaaRRjuFA

sensiz kışları yazdım, senli baharları, her satırda seni yazdım aslında. herkes anladı sevdiğimi, herkes anladı seni sevdiğimi, herkes anladı seni çok sevdiğimi. yalnız sana anlatamadım ne kadar sevdiğimi. çoğu anlattım belki, sonsuzu anlatmaya kelimeler yetmedi.

gün geçtikçe eksilmek. sanki her yerimden bir parçam dökülüyor. hiç bilmediğim memleketin sokaklarında kayboldum bugün. memleketim de sendin evim de. çaresizliği de sen öğrettin çekip gitmeyi de. ama en çok neyi öğrettin biliyor musun geldiğin her vakit sana kıyamamayı. git diyemiyorum mesela. karşımda gördüğüm an göğüslerine yüzlerce darbe indire indire kovmam gerekiyordu seni. bağırmam. gözlerinin içine baka baka küfürler savurmam. benim sana karşı lâl olmamalıydım. her şeyi yapmalıydım ama karşında öylece çaresizce bakmamalıydım sana. kaçmalıydım belki. bilemiyorum işte. konu sen olunca ben hiçbir şeyi bilemiyorum zaten. nasıl anlatayım sana. adın geçince şu göğsümde bir kuş kanat çırpıyor sanki. sonra tiz bir çığlık kopuyor içimde. sana dair bir şeyler görünce soluksuz kalıyorum. sanki ana karnından yeni çıkmış bir bebek gibi yeniden nefes almayı öğreniyorum sonra. ben hayatımı bile senden öncesi ve sonrası diye ayırdım. senden sonra o kadar güzel şeyler oldu ki bunu nasıl mahvedebildin inan ben de bilmiyorum. gittiğinden beri ne yapıyorum bilmiyorum. o kadar hayatım olmuşsun ki artık bir hayatım var mı bilmiyorum. ama sen yine de gelip durma olur mu? baharlarıma kışı, çiçeklerime güzü getirme. ben sensizliği sevmek istiyorum. ben canımı yakan birinin varlığından haberdar olmak istemiyorum anlıyor musun? buna acımasızlık deme sakın. ya da diyebilirsin. sen bana hiç acımadın ki. kaçtın hep öyle fütursuzca, düşünmeden. şimdi kaçan ben olacağım. senin gibi dönmeyeceğim de.

daha sekiz yaşındayken ben, korkardım yüksek seslerden 

kalbimiz kıyametimiz midir?

ve sen hanımefendi, şiir olacak kadınsın.

kapımı çalmanı istiyorum leyla
          o kadar evde yokum ki anlatamam
          insan insana aşık olmaz güzelim
          insan insanın yanında bile durmaz.

“birisi beni olduğum gibi severse, sonunda kendime bakmaya cesaret edebilirim, belki.” 
          höstsonaten (1978)