nemo

biri bana sarilsin

gözümde canlanır koskoca mazi 

Ah be fici yazmaya başlasam daha hayırlı :'

Kse de Shi Eun bu arada, soyadıyla (Kim) kısaltınca böyle oluyo. Neys bb

"Babam gidebilirdi Hyunjin, beni bırakıp gidebilirdi. Bu onun için hiç zor olmazdı, sokakta bile yaşardı. Kötü anılarının olduğu o evde yaşamamak için her yere gidebilirdi. Ama yapmadı. Benim için o evde yaşadı onca yıl. Hayal ettiğim babalığı bana vermedi biliyorum, ama o babalığını bu şekilde yaptı. Ve bu benim için çok özel. Bu yüzden bende o küçük odamda yıllarca yaşadım, karşılığını veremedim biliyorum. Ama biz böyle destek olduk birbirimize, uzaktan uzaktan... ama bir o kadar da yakından." ✨ - Kse

'Benim için değerlisin Shi Eun, ne zaman anlayacaksın bunu?' ✨ - Hhj

"Herkes bir ebeveyn olamaz, herkes anne baba olamaz." ✨ - Shi Eun 

Omg omg omg mcpsmfspmdps o şeyi nasıl yazdım asla bir fikrim yok dlajdpwjdpsjdp sadece şu cümle belirmişti kafamda, "sırlarım çok karanlık, o kadar karanlık ki ben bile boğuluyorum içinde". Bugün hiç çıkmadı kafamdan, okudupum ficte pek mutlu mutlu gitmiyodu, kafamdan hiç çıkmaması normal xşamxğaöz. Sonra müzik dinlerken yazıya dökeyim dedim, çünkü içime sığdıramadım. Sonra da böyle bir şey çıktı işte. Şu an okuduğumda güzel geliyor, ama gelecekteki ben ne düşünür bilmem cösğxösğdöğ

"Benim sırlarım çok karanlık, o kadar karanlık ki onlardan kurtulmaya çalışırken içlerinde ki karanlıkta kayboluyorum. Hayaller kurdum hep, parlak hayaller... Onları kullandım kurtulmak için, kaçmak için. Ama sırlarım sandığımdan daha karanlık, daha siyahtı. Onlar parlak hayallerimide söndürdü, karanlıklarında boğdular. Çıkamıyorum, kaçamıyorum, kurtulamıyorum sırlarımla dolu o karanlık kuyudan. Bir ayağım içinde kalıyor hep, çekip alamıyorum onu, gücüm yetmiyor onuda çıkarmaya. Nasıl kurtulurum bilmiyorum... Nasıl kurtulucağımı geç, kurtulabilecekmiyim onu bile bilmiyorum. Yapamıyorum, dayanamıyorum, güçlü kalmaya çalıştım hep. Bir ayağım karanlık kuyuda kalsada bütün bedenimi bırakmadım oraya. Ama bak, o kuyunun içindeyim, tüm bedenim ve ruhum. En derinlerdeyim, karanlık benide karanlığa dönüştürüyor. Yapamıyorum. Artık bir ayağım hariç geri kalanımı koruyacak gücüm bile kalmadı. Enerji kaynağım kalmadı. Umudum, tek bir ışığım kalmadı. Birinin ben yok olmadan önce, elimi tutup beni oradan çıkarmasını beklemek dışında hiçbir şey yapamıyorum. Buna bile umudum kalmadı. O kişi ben yok olmadan önce gelir mi düşüncesinden daha ağır basan düşüncem, o kişinin varlığı... Yapmam gerek, kalkmam gerek. Buradan kurtulup buna bir son vermem gerek. Ama enerjim yokken... gücüm yokken... kendime inancımdan bile emin değilken... nasıl yapacaktım bunu. Korkmaya başlıyorum. Karanlık korkutucu gelmeye başlamıştı. 'Yapamayacaksın, kurtulamayacaksın'. Hayır... Kulaklarımı kapatmak istiyordum, onu bile yapamıyordum. Ellerim nasıl hareket edeceklerini unutmuştu. Gökyüzü... Çok özledim. Güneşi sevmezdim; kışları az, yazlarıda çok ısıtır dünyayı diye. Onu bile özlemiştim... Eksikliğinde ben yok oluyordum. Konuşmayı başardığım her vakit tek bir sözüm oluyordu; n'olur çıkarın beni, ölmek istemiyorum..."

Aklıma felixin bum şakalaka diyişi takıldı, vaow fantastik beybi