bugün babam terasta iş yaparken bıçakla uğraşıyormuş ve yanlışlıkla parmağını damarından kesmiş. adam üstüne şeker hastası olduğu için daha fazla kan akmış tabii. ilk bana seslendi, Elif yanıma gelsene diye. o kadar normal söyledi ki sanki hiçbir şeyi yokmuş gibi, önemli değil zannettim. yanına gittiğim zaman teras resmen kan gölü olmuş bir haldeydi. o kadar telaş yaptım ki yarım dakika gözümün önündeki peçeteyi görmeyip, başka peçete aradım (´ . .̫ . `) babama peçeteyi verir vermez annemden yara bandı istedim ve nedenini söyledim, tabii herkes telaş, panik içine girdi. ben babamın yanına çıktım bandı yapıştırmak için ama o kadar ellerim titriyor ki yara bandı bir türlü açamadım, yara bandını açtıktan sonra nasıl takıldığını unuttum. en sonunda ellerim titresede bir şekilde taktım ve takar takmaz babamı annemlerin yanına bırakıp misafir odasına gittim. çünkü fazla stres ve kandan dolayı kulaklarım çınlamaya, bedenim uyuşmaya ve soğuk soğuk terlemeye başladım. aşağıya inip yatınca biraz kendime gelebildim ama hâlâ biraz kötü hissediyorum düşününce (´ . .̫ . `)