Arın

Bir bakışına tav bu yürek, bu beden’

Ben böyle başa çıkamıyorum. Sen olsaydın böyle olmazdı. Bir aydır yoksun ama bin yıl gibi. Sen yoksun ya, karıştım ben yine. Karıştım çözülmeyecek gibi. Çözülür sandım, geçer sandım, geçmiyormuş. Öyle zannediyormuşuz. Kırıcı insanlarla tanıştım. Bile isteye kırıldım. Kendi dediklerimin altında ezildim. Kaldıramayacağım yüklerim var ama bekliyorum bir umut seni. Gelmeni, gülümsemeni. Gelince geçecek, değil mi? Yine sonsuza kadar sayacağız? Dün gece öyle çaresiz hissettim ki, seni görmeye geldim, zorla izin aldım ve yanına girdim. Yine başkaları çaresiz bırakınca sana koşuyorum, gördün mü? Konuştun benimle, çok az ama olsun. Özledim. Sesini bile özledim. Seni özledim. Varlığından güç almayı özledim. Böyle yok gibisin, acıtıyor. 'Aysela

Kendimden ne bıraksamda sana ulaşmayacaksa senden karşılık alamayacaksa, yanıp söner ardından inan. Mesajını bekleyerek uyuyakaldığım geceler gibi geçip gidicek gidişinin ardından inan. Yitip biticek belki hatıran silikleşicek anlattıkların zihnimde ki hayalin gidişinin ardından inan. Çözemeden senin gizemini içimde ki sana karşı bitmeyen o merak duygusu yok olucak gidişinin ardından inan. Beni sarıp sarmaladığının o gecelerin o gündüzlerin gülümsetmesi  yavaş yavaş silinecek yüzümden gidişinin ardından. Birden çıka gelsemde birden çıkıp giden neden sendin ki? Aklımda  kalacağına emin ol. Seni istedim elde ettim gidişini katamamışım hesaba salağım işte hep dediğim gibi haklısın arın’ seviyorum seni.

En güzel yorgunluk sebebimsin.

bir yer bulalım 

Belimde kolların,

Acaba diyorum aklımı başıma geri mi versen?

‘’Hep de yorgun argın olmasa
          Az da bana zaman ayırsa
          Klasik olsa şöyle bensizliğe alışmak sana zor gelse.’’

Şu an yağmurun gürültüsü ruhumu acıtıyor, 
          Öyle çok kırığım var ki , gökyüzü bile benimle ağlıyor...

İki yüz verince götünüz kalkmasa olmuyor sanki.