𝓈𝓎𝓁𝓋𝒾𝒶

imkansiz aslinda imkansiz olmayan garip bir sozcuk

90li yillara isinlanmak istiyorum. o donemin modasini yasamak ve dibine kadar hissetmek istiyorum. donemin dizi/filmlerini hic usanmadan izlemek ve kitaplarini okumayi istiyorum. o donemde asik olmayi istiyorum. aski hissetmek istiyorum.

su amina koydugumun dunyasindaki herkesin bu kadar dar goruslu olmasi ve sahtekarligini hic gocunmadan belli ediyor olmasi midemi bulandiriyor allahim sen bana sabir ver lutfen

ben ve herhangi bir olayda stresli hissettigim andan itibaren istemsizce oynadigim parmaklarim

cevremdeki herkesten beni anlamaya calismadiklari icin nefret ediyorum 

'istersen sen de gel'

bir baskasina karsi degil,
          ben tamamen kendime kirginim 

kendimi kesfetmem lazim

degisebilirim, yusyuvarlak bir bosluga sigabilmek icin koselerimi torpuleyebilirim. tanrim, umarim kendimi bu sekilde katletmek zorunda kalmam.

benim hayatimin amaci ne ve onunla ne halt edecegim? bilmiyorum ve korkuyorum. asla istedigim butun kitaplari okuyamayacagim; olmak istedigim butun insanlar olamayacagim ve yasamak istedigim butun hayatlari yasayamayacagim. kendimi istedigim butun becerileri edinecek kadar egitemeyecegim. bunlari neden istiyorum? hayatimda mumkun olan zihinsel ve fiziksel tecrubelerin tum renklerini, tonlarini ve cesitlerini tatmak ve hissetmek istiyorum. ugrunda yasayacagim cok sey var, yine de anlasilmasi mumkun olmayacak kadar hasta ve uzgunum. belki bu hislerimi secenekler arasinda karar vermek zorunda kalmaktan duydugum nefrete dayandirabilirsin. belki de herkes olmak istemememin sebebi budur, kimse beni ben oldugum icin suclayamasin diye.