e

dünyadan kaçmalıyım
          aklımdan caymalı
          kendimi unutmalıyım 
          geceleri uyumalı 

sarkıttım isimsiz derin sulara bir oltanın ucuna takıp kalbimi

her birliktelik kalbinin emzireceği bir yeni bebektir. önce emeklemeyi sonra yürümeyi öğretmen gerekir. kalbindeki sütü tüketmediler mi?

biraz çocuk, biraz adam, biraz hiçti

aklımın iplerini saldım 

ağlamak öfke, delice nefret
          doruklarda aşk, doyumsuz sevinç

kazanacaksın biliyorum ama kaç kez kaybettikten sonra bilmiyorum 

yak аteşini gel yаnаr аlevine gizlenen 
          

zilzurnayım...........

unutan kazanır