Gökyüzüne konmuş tek parça pamuktum sanki. Sessiz, sakin, tarafsız... Bazıları bende buldu masumiyeti , bazıları bana yükledi hayallerini. Ben bir göze yağmur olarak göründüm, bir göze rahmet olarak... Bazen gözyaşlarına karıştım, bir kitapla kahveye sığındım. Ama sonunda hep açık denizlere aktım, akıtıldım. Siz ne derseniz deyin ben hep özgürlüktüm. Bir parça pamukta, bir kahveyle kitapta hatta koca okyanuslarda... Bana yüklenen hayaller yük yaptıysada sırtıma bırakmadım onları bırakamadım. Şimdi bir çiçek olup açtım. Kokumla süslüyorum hayalleri... Yeni kokulara yol yapmak için. Hayal kokan sayfalarımda buluşmak üzere....