Sıkışıp kaldığım bu dünyadan kaçmak için kaçık bir adamı ve inanılmaz makinesini beklerken elimde kağıt kalemim, her gün o yolun kenarına gidiyorum. İçine tüm hayatımı sıkıştırdığım valizimin üstüne oturup yoldan gelip geçen insanoğlunu ve eşsiz duygularını seyrediyorum. Her milisaniyede akıp giden milyonlarca insanı tek tek eliyorum, özenle inceleyip her birinin hayat serüvenine dalıp gidiyorum. Zihinlerine sızıp, bal rengi sevinçlerine ve patlıcan moru öfkelerine tanıklık ediyorum. Sonra geldiğim gibi gidip, başkaları için yeniden bekliyorum.

Bir gün, onunla tanıştım, benim yaptığım gibi, yolun üzerinden akıp gitmek yerine kenarından izlemeyi tercih eden bir başka yolcuyla, ve onun hayatını tanıyıp yazma şerefine eriştim. Onun hatıralarını, onun acıları, onun kaybettiklerini, onun pişmanlıklarını bir kez de ben yaşadım. Onu gördüm. Onu işittim. Onunla yaşadım. Ve şimdi de, herkese yaşatmak için tekrar yola çıkıyorum.