asenaaydinn

Ne zordu gözlerdeki gülüşlerle başlayan hikâyelerin, o gözlerdeki yaşlarla bitmesi. Kimse öyle olsun istemedi hâlbuki. Ama kederdi. Ama kaderdi… Ve yaşatacaktı yazdığını.
          	Sevdiğinin ışığında gülümserken, birden kendi karanlığında ağlamaktan daha da acı olanı;
          	bir zamanlar sığınağın olan o ışığın, şimdi başkalarının karanlığını aydınlattığını bilmekti.
          	Onu, başkasına gülerken görmek en çok seni ağlatırdı.