Y tal vez, y solo tal vez, algún día me desprenderé de este amor incontrolable, si es que podemos etiquetarlo como amor. Las personas entran y salen de nuestro tren con constancia, pero tú, tú ni siquiera has entrado. Eres el aire que respiro, que respiramos, y se consume. Sin embargo, siempre estás ahí sin ser agotado. Te necesito para vivir. Desconozco cuándo te encontré y por qué no lo hice antes, de todos modos, eso es una nimiedad, porque tú no eres mío. Y nunca lo serás. No te hallas en mi tren, ni siquiera nuestras vías son paralelas, y mucho menos sabes que en este destartalado tren todavía queda esperanza. Porque de eso me enriqueces, de esperanza.
- Serranolandia
- Đã tham giaApril 13, 2014
Hãy đăng ký để tham gia vào cộng động sáng tác truyện quy mô nhất
or
Truyện của M
- 1 Truyện đã Đăng