³

ev, gölgeler ve canavarlarla birlikte uyanıktı inlediler ve koridorda sesleri yankılandı sabaha kadar yatağımda yanlız oturdum.
          "benim için geliyorlar"diye ağladım,ve bütün sırları içimde tutabilmek için çabaladım.
          beynim sanki ölümcül bir hastalık.
          bedenimden daha büyüğüm,ve bu evden daha soğuğum.şeytanlarımdan daha acımasızım.
          bu kemiklerden daha iriyim ve ben kafamın içinde yaşayan kötülüklerle içli dışlı büyüdüm.

binamın dibi gibiyim,her gün hüzünlerim var.

şimdi sarsıntılar içinde yaşıyorum,
          aklımı kaybediyorum.
          boşver,zaten acım katlanılmaz hale gelmişti.
          ve odada,tavanla bir alıp veremediğim var.
          isterdim ki Okyanusya doğru yüzebilmek,
          kendime kırmızı bir yazlık dikebilmek.
          ben bu kapanda sıkışmamayı dilerdim.
          ben,ben o zaman burda olmazdım.
          

hayat tarafından taşa dönüştürüldüm.

kafamdaki tüm bu kahrolası sesler;
          bana yeterince iyi olmadığımı söylüyorlar.
          onlar beni sadece paranoyak yapıyorlar.

yaralarımın etrafına yıldızlar çizdin.

git ve ağla,küçük kız.
          kimse senin gibi yapamaz
          senin için ne kadar önemli olduğunu biliyorum.
          babanla alakalı sorunların olduğunu biliyorum.
          ve eğer sen benim küçük kızım olsaydın...
          yapabileceğim herşeyi yapardım.
          seninle kaçar,seninle saklanırdım.
          babanla alakalı sorunların olmasını seviyorum tıpkı benim gibi.
          

bu zifiri karanlık hayatımda bana kibar ol.

cehennemin artık evim olduğunu bir rutine sıkıştırdım.

benden geriye kalan hayalleti ama yok oldu.