Sığındığım yorganlar ne kadar çok aciz... . Yarınlarım ne kadar boş. Dünlerim acı ile dolu. Kollarımı uzatıp'da ulaşamadığım  şu sevgi ne kadar da uzak... Günlerce susuz bırakılan bir aslan gibi sevgiye muhtaç olan ben...Ben  buharlaşmış olan bir su gibiyim... Dünyada  var mıyım yok muyum?.. Evin rutubet kokan, karanlık, soğuk köşesine fırlatılmışım... Dünyaları verseniz bile kavuşamayacağım bir sevgi içimde... İçindeki sevgiyi körletmiş artık dışarı çıkaramayan  bir zavallı... Derin pişmanlıklar  var içimde... Kalbimde acı dolu izler... Boynu bükük bir filiz gibi adeta.Kulaç attıkça dalgalar daha derine çekiyor...Boğazıma oturan yumrular nefes almamı zorlarken sana seslenip yardım isteyememek çok zor.. Çok mu zor sıcak ellerini bana da uzatmak???Sen GÜÇLÜSÜN... çok mu zor hırçın dalgalara dalıp beni kurtarmak. Bana biraz gülmek çok mu zor? sevgiye muhtaç olmak çok zor ...  dağların güç yetiremediği insanlıktan sengi beklemek çok zor...