aslindasuperibiriyim

kendimi bütün ruhumla unutmanın uykusuna bırakmak istiyordum. unutmam mümkün olsaydı, unutmak sürekli olsaydı, gözlerim kapansaydı da azar azar uykunun ötesine, mutlak hiçliğe gömülebilseydim, varlığımı artık hissedemez olacağım noktaya varsaydım, bir mürekkep damlasında, bir musiki ahenginde ya da renkli bir ışında erir giderdim ve sonunda dalgalar ve şekiller öyle büyürlerdi ki, hissedilemezin içinde silinir, yok olurlardı. o zaman dileğime kavuşurdum.

aslindasuperibiriyim

kendimi bütün ruhumla unutmanın uykusuna bırakmak istiyordum. unutmam mümkün olsaydı, unutmak sürekli olsaydı, gözlerim kapansaydı da azar azar uykunun ötesine, mutlak hiçliğe gömülebilseydim, varlığımı artık hissedemez olacağım noktaya varsaydım, bir mürekkep damlasında, bir musiki ahenginde ya da renkli bir ışında erir giderdim ve sonunda dalgalar ve şekiller öyle büyürlerdi ki, hissedilemezin içinde silinir, yok olurlardı. o zaman dileğime kavuşurdum.

aslindasuperibiriyim

kırgınım, saçılmış bir nar gibiyim
          sessiz akan bir ırmağım 
          geceden
          git dersen giderim 
          kal dersen kalırım.
          git 
          dersen 
          kuşlar da dönmez, güz kuşları 
          yanıma kiraz hevenkleri alırım
          ve seninle yaşadığım 
          o iyi günleri, kötü günleri 
          bırakırım.
          aynı gökyüzü aynı keder 
          değişen bir şey yok ki 
          gidip yağmurlara durayım.

aslindasuperibiriyim

gecenin ortasında ne işin var 
          yıldızlara dokunma yanarsın 
          bak birazdan ay da batacak 
          karanlık bulaşmasın ellerine 
          tersin döner yolunu bulamazsın
          
          içi dışı uzay tozu yansımalar 
          sahi mi yalan mı anlayamazsın 
          bir rüya gemisi iskele sancak 
          dokunup geçiyor hayallerine 
          ağlayasın gelir ağlayamazsın
          
          sevmek insanın yüreği kadar 
          küçükse büyüğünü taşıyamazsın 
          yalnızlığı da dene oldu olacak 
          nasıl yankılanır derinden derine 
          iyi midir kötü mü çıkaramazsın
          
          insanı ancak kendisi tamamlar 
          içinde başka dışında başkasın 
          eksiğin fazlana elbet bulaşacak 
          öbürü sığacak bunun derisine 
          yoksa sabaha sağ çıkamazsın

aslindasuperibiriyim

beni de kırdılar içimden kırdılar 
          karanlık camlardan sular akıyordu 
          şimşekli bir boşlukta saat vurdu 
          beni de kırdılar belki yalnızdılar 
          belki onların da çocukluğu yoktu 
          bütün şarkılara kapalıydılar 
          bir genç kız değmemişti saçlarına
          
          beni de kırdılar ben artık küsüm 
          yağmurları yağmıyor ağaçlarıma 
          sularından içmiyorum susadım ama 
          beni de kırdılar soğuk bir ölüm 
          çevik bir bıçak gibi çakıldı aklıma 
          oysa bir şarkıyım yeniden doğan günüm 
          bütün şarkılara kapalıydılar

aslindasuperibiriyim

"ben... ben ölümümden sonra yaşıyorum," diyor yeniden.
          
          ona ne söyleyebilirim ki? yaşama nedenleri diye bir şey biliyor muyum? ben onun gibi umutsuz değilim, çünkü beklediğim fazla bir şey yoktu. ben daha çok... bana verilmiş, hem de bir hiç için verilmiş olan hayat karşısında şaşırmış durumdayım. başımı kaldırmıyorum.
          
          bulantı, jean-paul sartre 
          sayfa 223