[Ας υποθέσουμε ότι αυτό είναι η εισαγωγή μου. Τώρα εσείς υποτίθεται πως μαθαίνεται για έμενα, με γνωρίζετε. Λόγια ,λόγια ,λόγια. Με λένε έτσι , είμαι τόσων χρονών. Boooring! Πρέπει να πω κάτι εντυπωσιακό. Να βρω καμιά καλή ατάκα ίσως.  Αλλά βαριέμαι. Βαριέμαι και μόνο που σκέφτομαι την ενεργεια που πρέπει να ξοδέψω ώστε να γράψω κάτι αξιόλογο για μένα. Κενό. Τίποτα. Βασικά απλα σκοτώνω χρόνο. Ενταξει μεχρι αυτο το σημειο νομιζω πως δεν περιμενεις να με γνωρισεις απλα συνεχιζεις να διαβαζεις γιατι νομιζεις οτι έχω κάτι να πω, οτι ξερωγω εχω κανενα σχέδιο, ξερωγω καπου θα καταλήξω και τώρα φτάνω στην κορύφωση,στο κομβικο σημειο  και απλα σε αφηνω να νιωσεις το βαθος των λεξεων που γραφω αν και δεν λεω τιποτα ,λεξεις για να πω κατι που δεν λεω κι έπειτα...επειτα...Σταματώ. Δεν ξέρω. Δεν ξέρω τι να γράψω για μένα. Αν ακόμα διαβάζεις ,πάρτο απόφαση. Δεν θα με μάθεις έτσι.  Δεν μου άρεσουν οι συστάσεις , τα στημένα. Και -να πάρει- ακόμα και αυτό είναι στημένο, ακόμα και αυτό κάθισα να το σκεφτώ. Αυτό. Που δεν λέει τίποτα. 
Και τώρα που πατάω το "εντάξει" ακόμα και χωρίς να έχω φανερώσει τίποτα για εμένα τρέμω...
Και λίγο πριν κλείσω να σου πω και κάτι τελευταίο. 
Στην πραγματικότητα σιχαίνομαι το β'ενικο...
Σε περίπτωση που θέλεις να βασανίσεις τον εαυτό σου στείλε μου αν θες να με μάθεις ή διάβασε τις ιστορίες μου. Και τα δύο πρέπει να είναι εξίσου αισχρά. Στη θέση σου δεν θα ήξερα τι να πρωτοεπιλέξω. Μαλλον το βελάκι που λέει "πίσω" ή ίσως κανένα περίεργο κόμεντ. ] 


ΥΓ. Έχω την εντύπωση πως σας δημιουργώ λάθος εντυπώσεις για μένα