can yakan bir şeyler var, o hissin buhranında sıkışıp kalıyorum medet umuyorum, kurtarılmayı bekliyorum ama ben yine o balığa dönüşüyorum. son çırpınışlarımda kayboluyorum. kendimi bulabilmek için daha kaç nefes alacağım? bu okyanusun ortasında kıyının yönünü bilmeden boş kulaçlar atıyorum, bundan alıkoyamıyorum kendimi. üzüntümü yalnızca ben biliyorum, kalbimdeki sancının sesi kulaklarımı tırmalıyor. sabah en erken saatte kalksam da bulamıyorum, o hissimi. kırılgan hissimin kırıklarında kanıyorum. uykularımda dahi yaşıyor hissetmiyorum. ölü evi atmosferi hala soluklarımda. üstümdeki gölgeyi güneş sanıyorum. yıldızların millerce ötesinde yaşıyorum, hayallerimin kurbanıyım belki de katiliyim. tüm yıldızlarımın düşüşünü izliyorum. bahar gelse de isimsiz bir mevsime sonsuza dek mahkum kalmışım.
https://www.youtube.com/watch?v=Y4vvBYjX6Z0