Tüm dengem alt-üst olmuş gibi , gitmek istiyorum ama yapamıyorum ... Üzgünüm kendimi bu dünyadan silmek için çok fazla korkak olduğum için. Hiçkimseye hicbir zararım yokken bile kendimi suçlu hissettiğim için, tanımadığım bir kişiye bile kendime verdiğim değerin 100 mislini verdiğim için, ama en önemlisi onların kazanmasına izin verip yanıldığım için özür diliyorum sevgili 5 yaşım hayatı kendin gibi masum zannettiğin zamanların boşunaymış, 6 yaşım ; yaşamın gerçekliğini tadan bahtsız küçüğüm, 7 yaşım çocukluğun sona erdigini anladığın, tüm çocukluğunu tırnaklarına kazıdığın mezara gömdüğü zamanları yaşayan koca yürekli meleğim. 8 yaşım; insanların gerçek yüzünü ögrendigin, alayın aşağılanmanın alasını gören, dağ gibi dayanıp gül gibi kuruyan talihsizim. 9 ,10 ve 11. yaşlarım sen güzeldin ama herkes buna kördü , kara çarşaflar önlerini kapattığı için göremediler inan bana ... 12, yaşım hatıralarınla yalnızsın farkındayım. 13 'üm boş sınıflar bizim meskenimiz yemek yemesekte olur . 14'üm gençliğimin baharı kimse kırılmasın diye gülümsemeye çalışan yüzün solmasın gülmek iyilerin kârı. 15'im zehirli düşüncelerin uğrak mekanı olan , kimseyi incitmemeye çalışan zihnim ,zehir bizi çok fena sardı. 16 ve 17 ,bizim dostumuz sayfalarmış, gökkuşağı aslında iki renkten ibaret gerisi bizim kafamızdaki kurmacalarmış. Ve incitmemek için ugrastiklarimiz bizim eli bıçaklı katillerimizmiş...
Son olarak 18'im umarım sonunu görebilirim, bir nebze de olsa gülümser, belki de karanlıktan kurtulabilirim.
Aynalardan korkmaz ,kendime acır gibi bakmaz ve insanları umursamazsam buradayım, tüm yaşlarım en güzel yıllarım hepinizden özür dilerim ... Bir kuru elvada yetmedi hepinizi kalbime gömdüm lavinialar yol korkmayın gülleri size yoldaş koydum...
