Bence kendini kısa bir yazıda anlatmak zor iş. Oldukça zor iş ya, hadi bakalım.

Küçüklüğümden beri kendimi hep büyük hissettim. Hiç sessiz sakin biri olmadım, bağıra çağıra kadın haklarını savunduğum çok olmuştur. Romanlara karşı yıkıcı bir tutkum var; evimde binden fazla sırf bana ait romanım vardır, o derece. Geçen senelerde şiire uzaktım ama sonra Edgar Allen Poe'yla tanıştık ve mısralarında kendimi kaybettim. Özdemir Asaf'In söz oyunlarını ve Cemal Süreyya'nın sakinliğini seviyorum. En sevdiğim yazarlardan biri John Verdon'dır ve beni kendisine betimlemeleriyle hayran bırakmıştır. Film izlemeyi pek sevmem ama izlerken kıpır kıpır olduğum diziler var: The Mentalist'teki Jane'nin zekasını ve Arrow'daki Sarah'nın cesaretini istiyorum. Spor konusunda akıl almaz bir beceriksizliğim var, en sevmediğim ders beden eğitimidir, düşünün artık. Beni şu çocuğu kurtar diye yola bıraksanız arabanın önüne atlarım ama o volaybol topunun önüne atlayamıyorum işte. Garip, biliyorum.

Yaşlandığımda kırlarda bir şarap evi açmak istiyorum. Mürdüm rengi 1960 model Rolls Royce'uma binip dünyayı turlamak istiyorum. Tayland'a ve Hindistan'a gitmek istiyorum, kendimi çeşnili baharat kokuları arasında kaybetmek istiyorum. Durmadan yazmak ve okumak istiyorum, kendimi sözcüklerle boğmak. 

Bunların dışında normal bir insan sayılırım. Futbol delisi bir kardeşim ve birçok arkadaşım var. Hayat güzel.