asylaries

Kapana kısıldım tekrar, yine, yeniden. Ellerimin gücü ruhumu bedenimde tutmaya yetmiyor artık. Dayanmak için üzerine tekrar tekrar bastığım ayaklarım boşlukta, sırtım bana yardım etmemeye yemin etmiş duvarda. Ne yaptığımı sorgularcasına bana vuruyor, kendine gel diyor, yardımcı olmuyor asla. "Topla kendini, git elini yüzünü yıka, her şey geçer zamanla." Ne kolay bu avutma değil mi? paramparça bir kalp, delik deşik bir ruh. Nefes alamadığım bir dünya. Üzerime gelen hisler, beni kendine çeken acılar. Halsizlik. Yorgunluk.  Yazması, okuması ne kadar basit değil mi... Boğazım sıkılıyor yaşadığım ve yaşayamadığım her şey için. Beni her daim geriye atan bedenimde zaten alamadığım nefeslerim, geri çekiliyor yeniden. Hiçliğe gidiyor. 'Gitme' diyemiyorum. Kalkamıyorum ayağa onları durdurmak için. Ayaklarımı basmaya çalıştığım her yer kalp kırığı, kırıkların kestikleri yaralar, yaralardan akan kan. Ne zaman kalkmaya yeltensem, yeni kırıklar batıyor ayaklarıma, kalbime, ruhuma, nefes aldırmayan ciğerlerime. Sonsuz bir döngü olsa, alışsam hiçliğe diyorum. Bu lanet umutla dolup geri boşaltmasam zihnimi, her şey daha güzel olabilir miydi? Zehirli bir sarmaşık gibi, çiçek olmaya umutlanıyorum. Güneşle değişmeye çalışıp, su ile selamlaşıyorum. Sonra gece oluyor. Ruhumun karanlığında boğulan son nefesim geceye karışıyor, bana dokunan eller zehirleniyor. Ben katil miyim? Kimin katiliyim, kendimin mi? Onun mu? Onların mı? Ruhumun mu? Kalbimin mi? Hislerimin katili miyim ben? Açılan yaralarımı dikmeye çalışan zifiri bir his gibiyim. Bu his yaralarımı iyileştirdiğini sanan, bir canavar. Ne zaman iyileştirmeye çalıştığını söylese yeni yaralar, yeni hıçkırıklar, yeni nefretler, yeni sanrılar. Ne zaman geçer? 
          	
          	26.04.23 23.35

asylaries

@umbramentis Yazdığın şeyler benim için çok özel. Haklısın insanız, belki alışırız. Geçmiyor ve geçmeyecek ama belki alışırız. Gözlerimdeki ışığı tekrar bulma umudum sarmaşıklarla sarılı bile olsa bu umuttan hiç vazgeçmeyeceğim sıcak çikolata gözlüm. Bunları yazdığın için, bana inandığın için çok teşekkür ederim. Varlığın benim için çok değerli :') Şarkıyı dinledim, çok beğendim ve kimseye önermeyeceğim söz. Sağlıkla ve mutlulukla kal, Kendine çok iyi bak ve günaydın <33
Reply

umbramentis

@umbramentis ha bu arada tam şu zamana da bir şarkı bırakmak istiyorum. Dinlersen belki ufakta olsa bir şey bulursun sadece hissiyatsal söylüyorum bunu dinlememekte kendi tercihin. Sadece bir ricam var  bu şarkıyı dinlerde seversen bir daha başkasına önermemen. Kendine iyi bak iyi geceler dilerim.
          	  Hayat Bu İşte/ maNga
Reply

umbramentis

@asylaries neler olduğunu, hayatının nasıl gittiğini, neler yaptığını bunları kimlerle yaptığını bilmiyorum şu an bunu neden yazdığımı da bilmiyorum. Aylardır buraya bile girmiyorum aslında ama girmek istedim bu gece. Nasıl bir insan olarak büyüdüğünü, nasıl duygularla büyüdüğünü, hayatının nasıl evrimleştiğini bilmiyorum. Oldukça uzun zaman oldu. Ama şunu biliyorum seninki gibi ince bir kalp ne bir başkasını, ne bir başkasının hislerinin katili olmaz. Sen kendine acımazsın. Hislerine, kalbine hatta ruhuna acımazsın. Ama onlarında katili olamazsın. Güçlüsün çünkü sen hala daha hisleriyle yazı yazabilecek kadar güçlüsün. Toplama kendini üzül doyasıya yaşa acını. Hislerini yaşayabilirdin çünkü sen yaşa. Ağla, acını en dibine kadar hisset. Sonra yıka yüzünü. Sonra toparlan. Pırıl pırıl parlasın yine o gözlerin. Çünkü sen başarabilecek kişiydin. Ve başarabilecek kişilerin etrafında zehirli sarmaşıklarda çok olur,  güneşlerini kapatmaya çalışanlarda, nefesini kesen dumanlarda. Avutma kendini. Geçmiyor. Geçmeyecek. Ama alışırız. İnsanız. Her ne olursa olsun alışırız. Ölüm var. Ve her şey çok basit. Her şey çok kısa. Her şey çok anlamsız. Hayat kısa. Hayat çok kısa. Umarım tüm o kirli dumanlara, tüm zehirli sarmaşıklara, tüm güneşini kapatmaya çalışanlara inat başarırsın. Ve biliyor musun başaracaksın. Sen güzel bir yerde güzel insanlarla birlikte olacaksın. Gözlerindeki ışığı söndürmelerine izin vermemen dileği ile derbederim.
Reply

bagova20

Yaralar Mahzeni illərdir bölüm gəlmir:((

bagova20

@asylaries Uğurlar ❤️
Reply

asylaries

@bagova20  Üniversite sınavına hazırlanıyorum canım okurum, çok yakında yazacağım. Azerbaycan'a ve sana kucak dolusu sevgilerimle
Reply

asylaries

Kapana kısıldım tekrar, yine, yeniden. Ellerimin gücü ruhumu bedenimde tutmaya yetmiyor artık. Dayanmak için üzerine tekrar tekrar bastığım ayaklarım boşlukta, sırtım bana yardım etmemeye yemin etmiş duvarda. Ne yaptığımı sorgularcasına bana vuruyor, kendine gel diyor, yardımcı olmuyor asla. "Topla kendini, git elini yüzünü yıka, her şey geçer zamanla." Ne kolay bu avutma değil mi? paramparça bir kalp, delik deşik bir ruh. Nefes alamadığım bir dünya. Üzerime gelen hisler, beni kendine çeken acılar. Halsizlik. Yorgunluk.  Yazması, okuması ne kadar basit değil mi... Boğazım sıkılıyor yaşadığım ve yaşayamadığım her şey için. Beni her daim geriye atan bedenimde zaten alamadığım nefeslerim, geri çekiliyor yeniden. Hiçliğe gidiyor. 'Gitme' diyemiyorum. Kalkamıyorum ayağa onları durdurmak için. Ayaklarımı basmaya çalıştığım her yer kalp kırığı, kırıkların kestikleri yaralar, yaralardan akan kan. Ne zaman kalkmaya yeltensem, yeni kırıklar batıyor ayaklarıma, kalbime, ruhuma, nefes aldırmayan ciğerlerime. Sonsuz bir döngü olsa, alışsam hiçliğe diyorum. Bu lanet umutla dolup geri boşaltmasam zihnimi, her şey daha güzel olabilir miydi? Zehirli bir sarmaşık gibi, çiçek olmaya umutlanıyorum. Güneşle değişmeye çalışıp, su ile selamlaşıyorum. Sonra gece oluyor. Ruhumun karanlığında boğulan son nefesim geceye karışıyor, bana dokunan eller zehirleniyor. Ben katil miyim? Kimin katiliyim, kendimin mi? Onun mu? Onların mı? Ruhumun mu? Kalbimin mi? Hislerimin katili miyim ben? Açılan yaralarımı dikmeye çalışan zifiri bir his gibiyim. Bu his yaralarımı iyileştirdiğini sanan, bir canavar. Ne zaman iyileştirmeye çalıştığını söylese yeni yaralar, yeni hıçkırıklar, yeni nefretler, yeni sanrılar. Ne zaman geçer? 
          
          26.04.23 23.35

asylaries

@umbramentis Yazdığın şeyler benim için çok özel. Haklısın insanız, belki alışırız. Geçmiyor ve geçmeyecek ama belki alışırız. Gözlerimdeki ışığı tekrar bulma umudum sarmaşıklarla sarılı bile olsa bu umuttan hiç vazgeçmeyeceğim sıcak çikolata gözlüm. Bunları yazdığın için, bana inandığın için çok teşekkür ederim. Varlığın benim için çok değerli :') Şarkıyı dinledim, çok beğendim ve kimseye önermeyeceğim söz. Sağlıkla ve mutlulukla kal, Kendine çok iyi bak ve günaydın <33
Reply

umbramentis

@umbramentis ha bu arada tam şu zamana da bir şarkı bırakmak istiyorum. Dinlersen belki ufakta olsa bir şey bulursun sadece hissiyatsal söylüyorum bunu dinlememekte kendi tercihin. Sadece bir ricam var  bu şarkıyı dinlerde seversen bir daha başkasına önermemen. Kendine iyi bak iyi geceler dilerim.
            Hayat Bu İşte/ maNga
Reply

umbramentis

@asylaries neler olduğunu, hayatının nasıl gittiğini, neler yaptığını bunları kimlerle yaptığını bilmiyorum şu an bunu neden yazdığımı da bilmiyorum. Aylardır buraya bile girmiyorum aslında ama girmek istedim bu gece. Nasıl bir insan olarak büyüdüğünü, nasıl duygularla büyüdüğünü, hayatının nasıl evrimleştiğini bilmiyorum. Oldukça uzun zaman oldu. Ama şunu biliyorum seninki gibi ince bir kalp ne bir başkasını, ne bir başkasının hislerinin katili olmaz. Sen kendine acımazsın. Hislerine, kalbine hatta ruhuna acımazsın. Ama onlarında katili olamazsın. Güçlüsün çünkü sen hala daha hisleriyle yazı yazabilecek kadar güçlüsün. Toplama kendini üzül doyasıya yaşa acını. Hislerini yaşayabilirdin çünkü sen yaşa. Ağla, acını en dibine kadar hisset. Sonra yıka yüzünü. Sonra toparlan. Pırıl pırıl parlasın yine o gözlerin. Çünkü sen başarabilecek kişiydin. Ve başarabilecek kişilerin etrafında zehirli sarmaşıklarda çok olur,  güneşlerini kapatmaya çalışanlarda, nefesini kesen dumanlarda. Avutma kendini. Geçmiyor. Geçmeyecek. Ama alışırız. İnsanız. Her ne olursa olsun alışırız. Ölüm var. Ve her şey çok basit. Her şey çok kısa. Her şey çok anlamsız. Hayat kısa. Hayat çok kısa. Umarım tüm o kirli dumanlara, tüm zehirli sarmaşıklara, tüm güneşini kapatmaya çalışanlara inat başarırsın. Ve biliyor musun başaracaksın. Sen güzel bir yerde güzel insanlarla birlikte olacaksın. Gözlerindeki ışığı söndürmelerine izin vermemen dileği ile derbederim.
Reply

writtenbyian

Yaralar mahzeni devam ediyormu açıklama yı okudum ve hoşuma gitti açıkçası

asylaries

@biryerdebiri  Sende kendine çok iyi bak, bir gün yazmaya devam edersem seni hiç unutmayacağım♡
Reply

asylaries

@biryerdebiri Hayat çok farklı yerlere sürükleyebiliyor bizi. Tam hazırım derken yeni yollar sunuluyor önümüze. Biz o yolların başında hep acemi oluyoruz, neyin bize zarar vereceğini kestiremiyoruz ve seçtiğimiz yoldaki zorluklara katlanıyoruz. Nereden bilebiliriz ki başımıza gelecekleri. Zor olan bu döngüden kurtulmak. Düşüncen için teşekkür ederim, iyi ki varsın :)
Reply

sevgilid987

Merhaba yaralar mahzeni devam ediyor mu? Ediyorsa bölümler ne aralıkla gelecek acaba? Tanıtımı okudum çok güzel bir kitaba benziyor :)

sevgilid987

@ asylaries ayy çok mutlu oldum be ve  ne kadar çok  düşünürsen o kadar vazgeçemeye yakın olursunn düşünüp kendinide yıpratma at gitsin ya biz burda heyecanla seni bekliyor olacağız sende seviliyorsunnn unutma çelişkiye hayatımızda yer yokkkk❤
Reply

asylaries

@sevgilid987  Düşüncelerin için teşekkür ederimm. Bir süredir yazıyorum kitabı fakat kendimle sürekli çelişki içerisindeyim, bölümü atsam mı? Atmasam mı? Düşünüp duruyorum. Bunu yazman beni bi nebze de olsa gazladı ve yeni bölüm atmaya karar verdimm. Takipte kal seviliyorsunn
Reply