Güvendi kalbim sana defalarca ve yine defalarca  öldürüldü  bu karanlık dar sokaklarda katili sendin bu minik kalbin sana sevgisini senin o yeşil gözlerine dikerken bile aşkını haykıran bu kalbin katilisin arkana bile bakmadın belki giderken  oysa baksaydın bir kere bile olsa anlardın arkanda  bıraktığın cesedin ruhunun çöküntüsünü anlardın o ruhun senin için yıprandığını kendi hayatından çaldığını anlardın lakin sen gitmeyi seçtin oysa  sen onun küçük kalbine sevgisine hayrandın aşık olmaktan korktun ama sen ona zaten aşık olmuştun sen korkağın tekiydin o zamanlar gençtin belki kafan basmastı şimdi bastı da noldu o kafan kendi pişmanlığınıda boğulup öleceksin o küçük kalbin minik bedenin mavi gözlerin lanetinde kaybolup öleceksin acı çekerek ama bu aşk böyle bitti belki nefretle başladı tüm zorluklara rağmen solmuş bir çiçek gibi açtı onca nefrete rağmen büyüdü sevgi sayesinde açtı tek tek lakin senin vurdum duymazliğinda ezilerek can verdi bizim aşkımız aynı bu papatya gibi
BU ÜSTE GÖRDÜĞÜNÜZ  YAZILAN METİN YAZARA AYİTTİR BIR YERDEN KOPYA YOKTUR._______

"Ben en çok martıya aşık olan balığa üzülüyorum"