سَبز آبی

نمیبخشمت.
          هیچوقت.

میدونم باور نمیکنی ولی دیگه نمیخوامت

دیگه دلم باهات صاف نمیشه

سال‌ ها خواهد گذشت و تو در یک روز آفتابی گرم، میان ترافیک سنگین و صدای بوق‌ ها و همهمه خیابان، ناگهان یاد من می‌افتی و آرام زمزمه میکنی
          «کاش با تو طور دیگری رفتار کرده بودم.»

ولی اگرم من یروزی بخشیدمت، تو خودتو بخاطر تموم شبایی که من با گریه خوابیدم نبخش.

سینه ای که اسمتو فریاد میزد بعد تو سینه قبرستونه دیگه..

تو آدما دنبال فیک توام..

‏تو زیباترین حزن من بودی. عزیزترین زخمم بودی. و این که با افعال گذشته از تو یاد می‌کنم، غم‌ انگیزترین شکل انقراض است که برگزیده‌ام..

کاش میتوانستم دست‌هایم را در قلبت فرو کنم و خودم را در آن جای دهم تا همیشه در تو زندگی کنم.

بزرگترین ظلمی که در حق خود و دلم کردم دوست داشتن توعه..