aulgshjw

Beni bana sor herkese aynı değilim.

aulgshjw

bazen yürümek yorar.
          yol uzun olduğu için değil,
          yolun sonunda beklemmediğin için.
          yolun sonuna yaklaşırken hep başa döndüğün  için 
          peki neydi bizi ileriye taşıyan 
          yürümeye zorlayan, güç veren ilerleten?
          sahte umut parçaları mı,
          yoksa karanlık geceden sonra doğacak güneşin sıcaklığı mı?

aulgshjw

çünkü ben bu dünyanın nasıl bir yer olduğunu görünce üstüme öyle bir hüzün çöktü ki, altında bir çiçek gibi ezildim. onun için bu masmavi dünyada ne kokum kaldı nede rengim.  ben bir defterin iki sayfası arasında değil, milyonlarca insanın arasında kurutulmuş bir çiçeğim.

aulgshjw

bırakıyorum, denizlere bırakıyorum artık kendimi.
          izin veriyorum çünkü güveniyorum.
          sahi neydi güvenmek?
          bir çift göze güvenebilir mi insan?
          tatlı gülüşe kanabilir mi?
          masumluk ve saflığın yarattığı en güzel sanat olan kalbine dokunuyor, kalbine beni alıyor, yorgunluğumu çekip aldıkça, sıcak elleriyle saçlarımı okşuyor.
          dokundukça kirli olan benliğimi temizliyorum.
          masumluğuna aldanıyor,
          sözlerine kanıyorum.
          ben galiba gerçekten aşık oluyorum.
          hemde kurtarılamayacak kadar büyük ölçüde.