bırakıyorum, denizlere bırakıyorum artık kendimi.
izin veriyorum çünkü güveniyorum.
sahi neydi güvenmek?
bir çift göze güvenebilir mi insan?
tatlı gülüşe kanabilir mi?
masumluk ve saflığın yarattığı en güzel sanat olan kalbine dokunuyor, kalbine beni alıyor, yorgunluğumu çekip aldıkça, sıcak elleriyle saçlarımı okşuyor.
dokundukça kirli olan benliğimi temizliyorum.
masumluğuna aldanıyor,
sözlerine kanıyorum.
ben galiba gerçekten aşık oluyorum.
hemde kurtarılamayacak kadar büyük ölçüde.