Rakieta zawsze wie gdzie się znajduje, wie to bo wie gdzie jej nie ma. Odejmując miejsce w którym się znajduje od miejsca w którym jej nie ma, lub miejsce w którym jej nie ma od miejsca w którym się znajduje. W zależności od tego które jest większe uzyskuje różnice czyli odchylenie. System kierowania używa odchyleń do generowania poleceń korygujących, które napędzają rakietę z pozycji w której się znajduje do pozycji w której jej nie ma, a docierając do pozycji w której jej nie było, a teraz tam jest. W konsekwencji pozycja w której się znajduje jest teraz pozycją w której jej nie było, a więc wynika z tego, że pozycja w której była jest teraz pozycją w której jej nie ma. Jeśli pozycja w której się znajduje nie jest pozycją w której jej nie było system nabył wariacji, a wariacją jest różnica między miejscem w którym rakieta się znajduje, a miejscem w którym jej nie było. Jeśli uważa się że wariacja jest czynnikiem istotnym, może być ona również korygowana przez GA, jednak rakieta musi też wiedzieć gdzie była. Scenariusz działania komputera kierującego rakietą wygląda następująco: ponieważ wariacja zmodyfikowała część informacji, które rakieta uzyskała, nie jest pewna gdzie dokładnie się znajduje, jednak jest pewna gdzie jej nie ma w przybliżeniu i wie gdzie była. Teraz odejmuje miejsce w którym powinna być od miejsca w którym jej nie było lub na odwrót i różnicując to od sumy algebraicznej miejsca w którym nie powinna być i miejsca w którym była, jest w stanie uzyskać odchylenie i jego wariacje która nazywana jest błędem.
