Arines

Bir yıldız ışığın altında sarıldık hiç bitmeyecek misali,inanırdım gidenlerden değildi kalbi.Lakin neden bertaraf yıldızlar aydan,yağmurlar yağıyor yanlızlık çöllerime,Sen olmadan ne fayda hayaller,umutlar,şiirler? 

Karanlıklar arasında yalnızım,okyanuslar ortasında kayıbım,kimse kalmadı

Hergün kalbimden bir parça sökülüyor. Kalbimin en derini,kalbimin selalarını okutuyor.

Geceler sığınaktır,karanlık yalnızlığın gömüldüğü mezarlık

Uyku gönül kırana haram olmalıydı,gönlü kırılana değil.

Nedir bu gönül yangınım,canımdan can çıkıyor misali.Hatıralarımdan silinmiş anlığına can dediğimin canımı koparıp terk ettiği

Uğruna nice savaşlar verdiğim sen, benim ölümümü arzuluyorsun.

Hazan gelmiş baharlarıma,hasret rüzgarların uçuyor. Canımın tatlı sızısını hissediyorum tekrardan bize ait olan şarkılarda.Mazi geliyor gözüme hafif bir yaş ile;kızıyorum gönlümü kaplayan bu hasrete böylesine özlemezdim ben bilirdim ama lakin öylesine can kırıkları varki ruhumun her bir parçasında.Seni soruyorlar,sulhun baharlarını getiren senin havanın başlangıcı olduğuna inanmıyor gönlüm.Lakin ne fayda;gelmiyorsan geri sözlerim ne de zararlı ruhlara

Ev de yıkılırmış.

Lakin müziğin sesini kısarsam,gönlümün feryatlarını duyarım.