İçimde özgür olmak için çırpınan çığlığım, geceleri korkmadan seslerini duyuran ateş böcekleri gibi olmak istiyordu. Aynı zamanda içimde büyüdükçe ruhuma zarar veriyordu ve ağlıyordum. Canımı yakıyordu. Bunun suçlusu onlardı. Kendilerini mükemmel sanan, insanları eleştirebilecek düzeyde gören ama aslında en başından beri yerleri yerin dibi olan kişilerdi. Sırf kendi eğlenceleri için insanların duygularını en derin okyanusa fırlatıp atıyor, ama aynı muamele onlara uygulandığında kendinden özür diletiyordu, kendisinin gururuna yediremediği şeyi başkalarından gördükçe tatmin oluyordu.

İşte o kişilerin kalpleri bencillik ile mühürlenmişti. İçini ne kadar temizlemeye çalışırsanız, o karanlığa ne karar ışık tutarsanız tutun, o karanlıkta sonsuza kadar boğulursunuz. Ve eğer, hayatınıza size yetecek kadar bir ışıkla devam etmek istiyorsanız; o kişinin üstünü karalayın. Ama silinmeyen kalem olsun ki, bir daha hayatınızda size kötü düşünceler aşılayan bir hemşire olmasın.