zivân

saklı kalan güne can vermeye bak.

eun?

gamzeli sular yürürdü dünyaya, kirpiğin kaşına her değdiğinde.

the white buffalo - i am the moon

Sana geldiğim yağmurlu günleri hatırlar mısın? Pencerene açılan yol dönemecini. 
          Aralar mısın hatırama öyle her akşam
          Ilık gülüşlerinin gölgesiyle yüklü perdelerini.

Johannes Brahms - Fantasien op. 116 Intermezzo Adagio

bir yuva beni terk etti. ben değil evsiz, kimsesiz kaldım. 

ilk kezmiş gibi buluştunuzdu, 
          son kezmiş gibi seviştinizdi.

bana adını bağışla, benimki çığırından çıktı. 

yaşamak kadar buğulu bir camdan seslenmeyi denedim. “sil şu gözlerimin hizasını ötelerden!” soluğum yetmez bazı şeylere, yetmeyecek de. ama bil istedim. göz, kalbin aynası olmasa bile anlatır bazı şeyleri çünkü. ve sil ki göresin bu yaşamı. sonra anlat güle sevdayı bir bir, bülbülün başını okşa ve sen de şakı. sana gizli kalmaktır benim tanımım. hiçbir sesin dokunduğu şiir ben değilim. hiçbir pencerenin baktığı manzara ben olmadım. ve hiçbir mürekkep benim için dökülmedi kağıda, parmaklarıma. böylesine saklandım, ölesiye sakladım bedenimi. ifadesi gücüme giden yüzümü. ne var ki ellerim isyankâr oldu. bilek gücüm yaşamımı devirdi. kendine yenildi. soluğum yetmez bazı şeylere, yetmeyecek de. ama bil istedim. İçimdeki saflığı denizle kıyasladım, affet. gözlerimi denize çevirdim. kalbimi oradan gör istedim. bu yaşam buğuludur ve yüzüme süzülür. ama beni bulmak mümkün değil. sen ötelerden duymazsın sesimi. beni bilmek sana yaşamak değil.