-

"fakat bazen merhem yaradan daha çok acı verir
          bunu bilirim / yara bunu bilir / merhem de bilir."

camı kırılan herkese koştum. evim yandı kimse gelmedi.

“Ârif her gün korku içindedir. Çünkü o, hesap vaktinin her saat yaklaştığını yakînen bilmektedir.”

Gönlüm virân yurdu, bağların gülleri solmuş, serçelerin kanadı kopmuş, gözümden akmış yaşlar sere serpe yine de medet Rabbimden diye yürüyorum önüme çıkan yolları.

Eskiden cahildim, kuyuya düşünce "zaten anca benim başıma gelir" derdim. Şimdi bilgeyim "Rabbim ben kuyuya düştüm, Yusuf değilsem de Yusuf çıkar" diyorum.

Yerli yersiz aynı sebepten iç burkulmalarım geçse diyorum, kaç vakittir yürümem gereken yollar var.

"Sen oradan kıracaksın zinciri, ben buradan. Bir gün mutlaka kavuşacak ellerimiz. Her şey aydınlığa çıkmak için, her şey mutlak 'bir' için."
          
          { لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ} 
          
          "Allah'ın rahmetinden ümidinizi kesmeyin." (Zümer, 53)

İçimdeki yıllar önceki aynı sancı, acısı yokluyor kalbimin derinliklerinden. Sevgi değişirmiş, saygı bitermiş peki ya özlem? Bu özlem ne zaman bitecek? Hirai Zerdüş'ün de dediği gibi "Seven sevdiğini almaz, bu da başka bir yara."

Eskiden yalnızlıktan çok korkardım, tek başıma bir şey başaramayacağımı düşünürdüm. Halbuki başarısızlığımızın sebebi insanlarmış. İnsanın Rabbinden başka kimsesi yokmuş.