Işıklı Ay

Merhaba, editörlüğünü yaptığım öğrenci oluşumlu bir dergi olan Entelektüel dergimize göz atmak ister misin? Dergimizin kendi site linki:
          https://xn--entelektel-heb.com/
          
          Instagram sayfamız:
          https://www.instagram.com/entelektuelcom/
          
          Twitter sayfamız:
          https://twitter.com/EntelektuelC
          
          Her hafta düzenli yazı çıkarıyoruz,  birbirinden farklı kategorilerde yazılmış yazılarımızla bilgilenebileceğiniz bir platform.
          Instagram hesabımız ise daha renkli. Yeni yazılarımızın duyurularını takip edebilir, birbirinden farklı bilgileri eğlenceli Reels'lerimiz ile öğrenebilir, "Haftanın Filmleri" ile seçtiğimiz filmleri favorilerine kaydedebilirsin. 
          
          İyi eğlenceler keyifli okumalar!

          "NE DURUYORSUNUZ? DEDİĞİMİ YAPSANIZA!" Diye bağırdım öfkeyke, herkes şaşırıp kalırken Adnan amca araya girdi.
          
          "Duymadınız mı söylediğini? HADİ!" O da bağırdı, onun bağırmasıyla adamlar harekete geçti.
          
          "Sen Yiğit'e çok benziyorsun." Dedi Adnan amca, ona döndüm. Yiğit'e benzemek mi? "Hatta tıpatıp aynısısın. Şimdi daha iyi anlıyorum neden seni sevdiğini."
          

          "Ormana girmiş olabilir!" Dedim ve hemen Adnan amcaya döndüm. Hem onun hem de adamların bakışları beni bulurken gördüğün ayak izini göstererek konuştum. "Ayak izi var!" Dememle hepsi bir anda yanıma geldi, gösterdiğim yere baktılar.
          
          "Doğru, ayak izi bu." Dedi adamlardan biri.
          
          "Ne duruyoruz o zaman? Hemen ormanın içine dağılın! Yeterince kalabalık değiliz, ne kadar adam getirebilirseniz getirin, onlar da yardıma gelsinler!" Dedim telaşla ama kimse beni dinlemedi, durup yüzüme bakmaya devam ettiler. Ciddi ciddi beni hesaba almıyorlardı. Belki de şu an saçmaladığımı düşünüyorlardır.
          

kitaqkurduu "Yiğit yok! Arabası burada ama kendisi yok!" Dedim, gözümden bir damla yaş aktı, güçlü olmam gerektiğinin farkında olduğum için hızla sildim o göz yaşını. "Başına bir şey gelmiş olmalı! Yoksa yolun ortasında neden dursun arabası? Baksana ormanın içindeyiz! N'olur bir an önce bir şeyler yap, belki de şu an bir yerde bizi bekliyor, yardıma ihtiyacı vardır." Dediğimde cebindeki elini çıkardı, omzuma dokundu.
          
          "Sakin ol biraz, bir dakika izin ver bana." Dedi, yanımdan geçip Yiğit'in arabasına doğru gitti, o giderken gözlerimi ormanın içine çevirdim, ne olmuştu ona? Neredeydi? 
          
          Adnan amca benimle birlikte gelen adamlardan biriyle konuşurken ben de Yiğit'in arabasının yanına döndüm, arabanın hemen yanındaki toprak alan bir an dikkatimi çekti. Yağmur yüzünden toprak çamur olmuş olsa da ayak izi henüz yok olmamıştı.
          

Umarım şans verirsiniz❤️
          
          https://www.wattpad.com/story/276276643?utm_source=ios&utm_medium=link&utm_content=story_info&wp_page=story_details&wp_uname=nergisseyyaf&wp_originator=wfHH8%2BOoBFEpbnViWc1JbYybO%2Bh5vlbTZ7aofskQ63FoB6mrJ45x31LN5qII3tiIXhUHdy%2F4q8RHE21EMJsEiK3HPhVE2kYkCy0IfUyW%2BGnQ5Nkg7a7FHiHc5t5niRsH

Tabii öpmeden göndermeyeceğini biliyordum." Deyince göz devirdim, omuz kısmından, ceketinden tuttum. 
          
          "Odaya gel çabuk! Hadi acele et!" Araf şaşırdı. "Ya hadi yakalanacağız şimdi! Çık şuraya!" Deyip geri çekildim, Araf birkaç adım geri gitti, ayağını pencereye attı, diğer ayağını da attı, odaya geçecekken ileriden gelen babamı gördüm, gözlerini buraya çevirmeden hemen önce Araf'ın omzundan tuttum, atlamasına izin vermeyip ben onu aşağıya çektim, büyük bir gürültü koptu, Araf yere düştü, hiç bozuntuya vermedim.
          
          ****
          
          Yeni bölüm salı günü gelecek.✨

          "Araf kaç!" Dediğimde şaşırdı, anlamsız bakışlar attı. "Babam geliyor, ondan önce çık evden! Git hemen konuşuruz sonra lütfen git!" Araf başını sallayıp beni onayladı, geri çekildi. "Hazırlan, bekliyorum seni! Yarım saat içinde yanıma gel, konuşacağız." Dedi gitmeden hemen önce, bir an önce gitsin diye düşünüp başımı salladım.
          
          "Tamam geleceğim! Sen şimdi hemen..." Dememe kalmadan evin kapısının kapandığını duydum, babam çıkmıştı, artık çok geçti. Telaşla elimi kaldırdım, onu çağırdım. "Çabuk gel buraya çabuk!" Hızla dediğimi yapıp yanıma geldi.
          

          "Seni görmem lazımdı." Diye yanıtladı anında, bir şey diyemedim. "Bana cevap vermen gerekiyor! Niye kaçtın benden?" Bir de soruyordu! Gerçekten sebebini anlamamış mıydı yoksa işine gelmediği için anlamamış gibi mi yapıyordu?
          
          "Senden kaçtığım yok!" Dedim, tek kaşı kalktı, şüpheyle baktı yüzüme. Tam o sırada "Birkaç işim var, halledip geleceğim. Bir saate kadar gelmiş olurum." diyen babamı duydum, sesi evin içinden değil de bahçeden gelmiş gibiydi. Bahçeden çıkmak için benim odanın önünden geçeceğinden rezil olmamız an meselesiydi.

"Asıl senin ne işin var burada?" Arkamı döndüm, kapıya doğru baktım, her an birisi girecek gibi hissediyorum. "Niye bana haber vermeden geldin Bahar? Niye gecenin bir yarısı yola çıktın? Ne kadar koktum senin haberin var mı?" Gözlerimi kaçırdım.
          
          "Öyle olması gerekiyordu." Dedim, bunu söylerken neden gözlerine bakamadım anlayamadım ama bakışlarımın yeniden onu bulması uzun sürmedi. "Sen neden geldin Araf? Manyak mısın sen ya? Ne işin var burada?" Telaşla bir o kadar da sessizce sordum.

Selamınaleyküm kardeşim 
          
          Anladığım kadarıyla mafya kitabı seviyosun. Tam sana göre bi kitap var profilimde. Buyur gel, Desteğini esirgeme. Yorumlarını merak ediyorum. İnşallah beğenirsin, beğenirsen vote atmayı unutma olur mu? Vakit ayırıp bunu okuduysan eyvallah kanka