" Derin bir nefes al. Arkana yaslan, öyle eğilip bakma ekrana, dik dur. Çünkü sen dik durmak için yaratıldın, dik durmak için geldin bu dünyaya. Derin bir nefes daha al, bir nefes daha. Iyice düşün, kendini bir binanın yıkık dökük merdivenlerinde hayal et. O merdivenlerden çıkmaya çalışıyorsun, duvarlar yıkılıyor. Her adımında bir parça düşüyor önüne, her adımında bir engel çıkıyor. O bina senin hayatın. O an, o binanın en tepesinden, enkazın içinden bir ses duyuyorsun. Hayal et, o sesi hayal et. En sevdiğin insanın sesini duyuyorsun orada. Dünyadaki en sevdiğin insan. Hayal et, kim olduğuna karar ver. Biliyorum, gözünde bir görüntü, kulağında bir ses canlandı. O ses senden yardım istiyor, o ses sana ' bana yardım et ' diye bağırıyor, "Kimse yok mu?" diyor bu dünyada en sevdiğin insan. Acı çekiyor, sana muhtaç. Duvarların arasında, enkazın altında bir yerlerde o ses seni bekliyor. Her kim geldi aklına bilmem, ama şimdi düşün, ona öyle bir cümleyle cevap vereceksin ki en sevdiğin insanın tüm korkuları son bulacak. Ona ne dersin? En sevdiğin insana, korkmaması için ne dersin? "
