Aslında daha hikayeyi yazmaya başlamadım ama @newsecretworl136 'ın yoğun isteği üzerine küçücük mimiminnacık bi prolog yazıyorum buraya. Ama dediğim gibi. Daha hikaye hazır olmadığı için kitap şeklinde yayınlamayacağım.
_____
"Öldüm, beni duymadın."
Bir renk daha ekledim bugün tabloma. Bir kere daha sarı ekledim. Bir kere daha ayrıldım yerimden. Alıştığım yerden. Evimden.
Ayrılık rengimdi sarı. İnsanların genellediği bir şey değildi bu. Benimdi. Sadece bana aitti. İsim koymayı bıraktığım günden beri renklerle anlaşırdım ben. Sarıyı severdim. Ama o beni sevmezdi. O yüzdendi ya beni bırakmayışı.
Ben Gazel. Sarıların kuşattığı kız.
Ben Gazel. Sonbaharda, ağaçlarından kopan yapraklar gibi savruldum oradan oraya. Kimse tutmadı beni. Yerim sabit değildi ama hareket de edemiyordum. Hapsolmuştum sanki zamana. Bırakmadı beni ama istemiyordu da.
Sonra bir rüzgar geldi. Geldi ve aldı beni. Çekti kaldığım boşluktan. Önce havalandım. Sonra güvenli olduğunu düşündüğü bir yere bırakıldım. Bilmiyordu ki ben asıl onunla güvendeydim. Gitmesini istemedim. İzin vermedim.
Gidemedi benden. Gidemedim ondan.
Ben Gazel. Hayata tutunmaya çalışan yaprak parçası.
Ben Gazel. Sarıların kuşattığı, kırmızının içine aldığı, mavinin içine hapsolduğu ve tüm renklerle yaşamayı öğrenen kız.
Ben Gazel. Ve bu benim hikayem.
_____
Not: Yayınlanacağı zaman düzenlenecektir.
