𝙨.

"Beni bir gün unutacaksan, bir gün bırakıp gideceksen, boşuna yorma derdi; boş yere mağaramdan çıkarma beni. Alışkanlıklarımı özellikle yalnızlığa alışkanlığımı kaybettirme boşuna."

onu bir görseniz sanırsınız, 
          o bir deniz yanılırsınız, 
          o benim, 
          güneş sistemim, 
          
          alacalı bikinisinde saklı, 
          deniz yıldızları, 
          uzay taşları-arkadaşları, 
          
          ölü denizciler, 
          kayıp galaksiler, 
          buldum gözlerindeler, 
          senden tek istediğim geçmişin geleceğin benim olsun 
          
          yaz gelirken karışır böyle şeyler 
          neşeyle endişeler 
          ayak bastığı 
          her yerdeler 
          üzerimden gemiler geçer 
          kaldırma kuvvetimdekiler 
          burası benim krallığım 
          
          sıkılırsan güneşten 
          gece oluruz erkenden, 
          sen istersen, 
          karşılığında istediğim, 
          geçmişin geleceğin, 
          benim, 
          olsun, 
          
          denizler cinayet işlemezler, 
          aslında kimseyi istemezler, 
          değiştirdi beni, 
          bu garip astronomi, 
          
          suçluyum belki ben, 
          sen sularımda ölürken, 
          güldüm keyfimden, 
          her zaman istediğimle, 
          geçmişin, 
          geleceğinle, 
          benimsin artık, 
          derinlerde, 
          derinlerde.
          
          
          Son feci bisiklet - Bikinisinde astronomi

"Ama insanın canı inanmak istiyor işte..."

Yahut onlarla yaşadıklarımı yok sayabilir miydim? Seslerini, gülümsemelerini, gözyaşlarını, dokunuşlarını, kokularını, yaşanan iyi kötü günleri, bütün o anıları zihnimden silip atabilir miydim?

özlediğim o kadar çok şey var ki ....
          ölülerimizi özledim
          söylesem suç olur mu?
          saysam birer birer, ansam
          adlarını, yaşlarını, sonlarını...
          başlangıçlar bulunur mu?
          
          anılar söz dinlemiyor, anılar
          korkunun kol gezdiği
          o yalnızlık saatlerinde
          sıralı kirpik gibi diziliyorlar
          
          susmak... tıkalı bacalarda
          sıkışmış duman, göğsümün gizlisinde
          aklı yüreğinden utana utana
          yaşasa bile insan
          yaşamanın bir anlamı kalır mı?

"Yoksa yaşam, gözyaşlarımı ve bu heyecanları benden sonsuza dek uzaklaştıracak kadar ağır izler mi bıraktı yüreğimde? Yoksa yalnız anılar mı kaldı?"

Kimse beni anlamıyor, herkes yaralıyor.

Kalp bir evdir.

"Hatırlayarak ölüyü diriltebileceği gibi, unutarak diriyi öldürebilir insan. "

"yatağımın karşısında bir pencere var. odanın duvarları bomboş. nasıl yaşadım on yıl bu evde? bir gün duvara bir resim asmak gelmedi mi içimden? ben ne yaptım? kimse de uyarmadı beni. işte sonunda anlamsız biri oldum. işte sonum geldi. kötü bir resim asarım korkusuyla hiç resim asmadım; kötü yaşarım korkusuyla hiç yaşamadım."