Sonunda olan biten herşeyi kabullendiğinizde ve yolunuza bakmaya karar verdiğinizde, hayatın devam ettiğini iliklerinize kadar hissedersiniz.
Ve eğer "Yapamam, bırakamam," falan diyorsanız, o halde bir kere bile olsa karşınızdaki kişiyi suçlamayı bırakıp kendinize yaptığınız şeylere bakın. Karşımızdaki insan hayatımızda değilse, onları değiştirmek için hiç bir şey yapamayız-ki olsalar bile bir şey değişemeyiz,- ama kendimizi değiştire, geliştirebiliriz.
Bu yüzden, yukarıda söylediğim cümleyle baş etmeye çalışırken dediğim şeyi yapın. Karşımızdaki bize ne kadar kötülük yapmış olsa bile, o da bir insandır, belki olgunlaşmamıştır, belki bilerek bunu yapıyordur belki de hiç bilmeyeceğimiz bir nedendir ama sonuçta İNSANDIR. Biz de insanız, eğer onlar hayatlarının dönüm noktasına daha varmamışsa, aklımızdaki gibi asla olamazlar, ancak kendi istediklerinde olabilecekler.
Biz ise istediğimiz gibi olabiliriz.
Kafa karıştırdım sanırım, içimdekileri yazmak bazen tuhaf geliyor.
Kısacası, kendinize odaklanın, yaptığınız, yaşadığınız herşeyden bir ders çıkarın ve edindiğiniz tecrübelerle hayata devam edin. Hislerimizin sınırı yoktur, hep daha fazlası mutlaka vardır. Edindiğiniz tecrübeleri unutmadığınız sürece pozitif hislerle hayatınızı sürdürmeye devam edeceksiniz. Eğer hâlâ bir sorun var ise, demek ki bir şeyi doğru anlamamışsınızdır.
Hayat büyük bir derstir, düzgün notları çıkarmaya dikkat edin. Sevgiler<3