‏‏‏‏‏‏‏

ben bir gün öleceğim ve bu post benim günlüğüm olarak kalacak.

oğlum sen ayakkabı tamircisisin 

biri bana jelibon alsın

Olmaması gerekiyordu ve olmadı demek ki, tamam. Ama o kadar çok şey hiç olmamıştı ki, olmaması gerekenin içindeki minicik bir belkinin ihtimaline bile sımsıkı tutunmuşsundur. Belki bu sefer demişsindir.
          Sonra o tutunduğun yerden kesilip itilmek suretiyle uçurumdan atılmışsındır yine. 
          Aynı hikaye, aynı döngü. Bitmiyor.
          Soruyorum o zaman: kendiliğinden olmuyor, çabalayınca olmuyor, zorlayınca olmuyor, bırakınca olmuyor, bir türlü olmuyor; peki NE ZAMAN OLACAK? NASIL OLACAK?

Burada olumlu şeyler paylaşmayı o kadar istiyorum ki... Arkadaşlar bugün çok güzel bir şey oldu demeyi... Harika bir haber aldım müjdesini vermeyi... Mutluyum yazmayı... Her şey mükemmel gidiyor diye sevinçle paylaşmayı...

Gözlerimi kapatınca görebiliyorum. Küvetin dibinde uzanmışım, saçlarım suda dalgalanıyor. Hayatımda ilk kez, güzelim.

sen bunu okuduğunda ben ölmüş olacağım

Düşünceli olmak bazı insanların tabiatında yok. Üstlenmeyin.