Etrafima baxiramda. He heckim yoxdu artiq. Senin dediyin kimi tenhayam. Yalnizam. Ama yaxsiyam men. Xosbextem. Yalniz adada tek qalmaq ugurdur. Yeni basqalari gelmemis sense bacarmisandir. Menim gozumden. Indi mende tekem. Demeli bunu bacarmisamda buralara gelmisem.
  Dostum deyibde birilerini cagirmagi cox isdiyirem ama, birileri var hec meni gormeye gozu yox birileri var gelmeye cesareti yox. Birileride var gelmeye bacarigi yox.
Sonra ana deye cagirasim gelir . Gelirde ncagirmiram. Heyatimi alt ust etmeye qiyan. Canimin yanmasini gozleri ile goren bir anadan ne istiyimki. Sonra . Hmm sonraysa ATA deye cagirmaq istiyirem. Ama en cox ona yaniram. Bilirsen o hergun mene baxir qizim canim deyir. Sonra mene bi seylerde komek edir ve deyirki kimin bele atasi var. Icimden cavab veriremki he duz deyirsen senin kimi qizini doyen ata tanimamisdim. Onlara qarsi susuram. Sanmaki qorxumdan. Sadece sevgimdendir susqunlugum. Meni incitmelerine baxmayaraq yene sonsuz sevirem onlari.
Saf sevgi bu olsa gerek. 
Birde burda deye bilmediklerim var. Onlar o qeder deyerli parcalardiki ureyimde qalmis. Sozlere sigmaz...
O ozu ozunu taniyar.