araftaki sigara dumanı gibi şimdi bütün düşünceler. ciğerlerimden çıkıp havayla buluşamıyor, havada kalıp da gidemiyor. aynaya saatlerce odaklanıp bir sesle irkilmek uzun zamandır başıma gelmeyen şeylerdendi. birinin bana seslendiğini düşünerek etrafıma bakınmak, tırnaklarımı kesmek yerine kırarak kısaltmak, canımı yakmak, uyuyamamak, uyusam da yorgunluktan gün içinde ayakta duramamak, bir anda enerji dolmak ama yarım saat içinde sönmek... yeter.