Bazen içinde bir sıkıntı olur ama sebebini hiç bilemezsin.
Aslında farklı farklı tecrübelerin, acıların, sevinçlerin bir bileşimisindir.
Çoğu zaman içindeki boşlukları doldurduğunu zannedersin.
Herkesten bir iz taşırsın, farkında olmasan da.
Yaşamaya alışırsın, içindeki kocaman yaralarla.
Bazen de öylesine devam edersin hayata, hiç onarmadan kendini. Yıkılana kadar.
Korkarsın insanlardan, içinin en derinine gömersin farklılıklarını.
İyiyim dersin, idare edersin ama farkındasındır aslında bir gün çökebileceğinin.
Ve olmadık insanlara açarsın hayatını, onlarla ayakta durmaya çalışırsın.
Yavaş yavaş birikir içindeki acılar, ayrılıklar, terk edişler.
Özensiz davranırsın kendine çoğu zaman, öylesine yaşarsın pek çok şeyi.
Nasıl bir duruş sergileyeceğinibilemezsin bazen, öylesine geçiştirirsin hayatı. Kimi zaman burnunun dikine, kimi zaman ezilerek.
Uyum içindedir hayatın ve rahattır vicdanın, eğer gerçekten istersen.
Ağlamak, içindeki zehri akıtmak için zaman yaratırsın kendine.
Ve bir gün kırılır hayatın, tamamen farklı bir yöne, farklı bir şekilde.
Ve belki "aşk"tır bunun sebebi, hatta çoğu zaman öyle.
Bir bakmışsın sadece duygu yığını olmuşsun, dokunsalar dağılacak.
Bazen içinde umut yeşertirsin yarınlara dair.
Bazen eskir, kırılır, dağılırsın...
Dökülür tüm maskelerin, gerçek sen olursun.
Seni bir arada tutan şeyler dağılır, paramparça olacak gibi hissedersin.
Eksik kalırsın...
Kendi kendine engel olursun...
Ve bazen kapatırsın tüm çıkışlarını...
Sonra biri tutunur sana.
Ve her şeye yeniden başlarsın. iyi geceler .
