Hep uzakları düşünmüşüm. Çok çok uzak, parlak gezegenleri.. Orada bana yakın bir hayat bulacağımı ummuşum. Bu hayat bana beni yaşatmıyormuş, bana uzakmış. Belki bulutları kıskandıracak bir kahkaha kadar uzak değil ama renkli pandalar kadar uzakmış bu dünyaya. Kafamdan geçen şeyler engel olunamayacak bir büyüklükteymiş. Bir şeylerin kontrolü yine benden çıkıyormuş. Ben ancak pembe gergedanlara hükmedebilirmişim zaten. Belki de bu yüzden yeni bir evren istiyormuşum.
Antalya, 18
mavidendahayuksek.wordpress.com