Hayat bazen hiç söyleyemediklerin ,dilinin ucuna gelip yuttukların, kaçmak isteyip kaçamadıklarından ibaret . Bi şeyler dogru da olsa her zaman yanlış olan tonlarca şeyden ibaret. Kiminin ufak gördüğü mutluluk bi başkasının yaşama sevinci. Hayat sen dururken kaçırdıklarımdan kovalarken yakalayamadıklarından ve en saçması da bıraktığında sana gelenlerden ibaret. Neyi nasıl yapmam gerektiğini artık bilmiyorum. Yalan gülüşlerle doldu hayatım, yalan sevinçler. Ama üzüntülerim gerçek. Sadece uzulebiliyorum artık mutluluk yalan gibi gelmeye başladı. Herkeste olan o sahte gülümsemelerden artık yüzümde kocaman bir yer var. Yoruldum ama beni en çok ne yordu bilmiyorum, anlamdıramıyorum. Şu an olduğu gibi olmasa nasıl olurdu her şey deli gibi merak ediyorum. O zaman yüzümde gerçekten bi mutluluk gülümsemesi olur muydu mesela ya da yine yalandan mı kalırdı gülüşlerim, sevişlerim, sevinçlerim. Doldum hemde sınırına kadar ama taşamıyorum aynı tempoda yaşamaya devam ediyorum. Kendime itiraf edemediklerimi yazmak iyi geliyor biraz da olsa rahat hissettiriyor. Sanki mutluymuşum gibi oluyor. Çizim yapmıyorum artık salak kafam elim kalem bile tutamıyor. Eskiden olsa oturur kalkmazdım her dakika çizerdim saçma bi şeyler beni rahatlatırdı. Şimdi o da yok. Yine yapayanlız kaldım kendimle.
