Murat Boz-Özledim
Omuzlarım sarsıla sarsıla ağladığım o gece bile düşüncelerimde sen vardın. İçimi parçalayan bir fotoğrafın vardı, baktıkça içimin gittiği ama şimdi o da yok. Sildim sevgilim ama hâlâ zihnimde. Çok korkuyorum Liyâ'm, çok. Seni unutmak, senden vazgeçmekten çok korkuyorum. Biliyorum, sen beni şimdi unutmuşsundur ama ben, her hücremde hissediyorum seni. Tanrının unuttuğu bir çocuk gibi, her gece oturup ağlıyorum, her gece bekliyorum bir kere hissedip yazmanı. Sahi, aklına geliyor muyum, bir kere dahi olsa üşüyor mu ellerin, düşünmekten deliye döndüğün bir gün var mı? Benim var Liyâ. Her gece, her gün yeni bir enkazla uyanıyorum. İçimde o kadar yıkıntı birikti ki hâlâ seni seven hücrelerim nasıl ayakta bilmiyorum. Her yerimde bir yıkıntı varken sen nasıl ayaktasın anlamıyorum. Sende enkazım ol, sende yık beni. Hatta öyle bir yık ki bende enkazımda kalayım. Yaşanmıyor bu senle, yaşanmıyor bu benle, yaşanmıyor Liyâ'm, yaşanmıyor. Canım yanıyor. Gözlerim, en güzel yerlerim ama şimdi en acınası yerlerim. Canım yanıyor Liyâ'm, canım çok yanıyor.