Olmuyor, deniyorum, işe yaramıyor, vazgeçiyorum. Denemekten değil, kendimden. Salıyorum hayatı, akışına bırakıyorum. O akıntı beni uçurumun sonuna sürüklüyor. Tutunmayı düşünüyorum ama bir neden göremiyorum. Açıyorum kollarımı, yüzümde gülümseme. Uzun zaman sonra ilk kez güldüğümü hatırlıyorum, mutlu olduğumu sanıyorum. Kuruduğu için akmayan yaşları mutluluğun geri getirdiğini düşünüyorum. Oysa ki son kezdi. Son kez, son kez yüzümün ıslandığını hissediyorum. O gözyaşıyla sürükleniyorum aşağıya. Yok olmaya korktuğumu gizlemeye çalışıyorum. Kendime, kimseye değil. Nefret ediyorum. Kendimden. Kimseden değil.
