babylolitta

2018’de ilk defa “acaba biri okur mu?” diye çekinerek bölüm yüklediğim günleri hatırlıyorum. O zamanlar gelen her beğeni, her yorum, her okunma—inanılmaz bir heyecandı benim için. Etkileşim yüksek değildi belki ama hissettirdiği şey çok büyüktü: yazdıklarımın birilerine dokunabildiğini görmek.
          	Şimdi geriye dönüp bakınca fark ediyorum ki bu uygulama bana o günden bu güne çok şey kattı.

babylolitta

2018’de ilk defa “acaba biri okur mu?” diye çekinerek bölüm yüklediğim günleri hatırlıyorum. O zamanlar gelen her beğeni, her yorum, her okunma—inanılmaz bir heyecandı benim için. Etkileşim yüksek değildi belki ama hissettirdiği şey çok büyüktü: yazdıklarımın birilerine dokunabildiğini görmek.
          Şimdi geriye dönüp bakınca fark ediyorum ki bu uygulama bana o günden bu güne çok şey kattı.

babylolitta

Vize haftasının yoğunluğu arasında küçük bir nefes molası verip yeni bölüm üzerinde çalışıyorum.
          Bazen gerçekten düşünüyorum… Sanırım ben yanlış bölüm seçmişim.
          oturup vizelere çalışmam gerekirken kendimi yine yazarken buluyorum.
          Yazmak, karmaşayı susturuyor. Belki de bu yüzden her fırsatta klavyenin başına kaçıyorum. Yorumlarınız, düşünceleriniz, varlığınız… tüm yorgunluğun arasında gerçekten değerli bir motivasyon.
          
          Yeni bölüm yayında,
          bölüm sonundaki anketi de hatırlatmış olayım.
          Fikirleriniz benim için her zaman önemli. Herkese iyi çalışmalar ve kolaylıklar diliyorum. Kendinize dikkat edin

babylolitta

Yazmak benim için her zaman bir kaçış oldu ama siz yorum yaptıkça, fikir attıkça, güldükçe, kızdıkça o kaçış bir anda kocaman bir dünyaya dönüşüyordu. Şimdi o dünyanın kapısını yeniden aralıyorum ve diyorum ki… gelin, yine birlikte büyütelim. Yorumlarınız, teorileriniz, ‘bölüm nerede’ diye sitemleriniz… hepsi beni yazmaya iten şeylerdi. Eğer siz de hâlâ buradaysanız, hâlâ bir köşeden takip ediyorsanız… hadi geri dönünnnn

babylolitta

2019’dan beri buradayım ve bu platform benim için hem bir kaçış hem de kendimi bulduğum bir yer oldu. Yazdım, sildim, tekrar yazdım; bazen kayboldum, bazen bir anda geri dönüp bölümleri yağdırdım. Ama ne olursa olsun hep hikâyelerime döndüm, çünkü siz okudukça ben daha iyisini yazmak istedim. Karakterlerimle büyüdüm, olaylarıyla değiştim ve şimdi yeni hikâyeler, yeni sahneler ve yeni heyecanlarla tekrar karşınızdayım. Okuyan, yorum yapan, sessizce takip eden herkese minnettarım. Eğer hâlâ göz atmadığınız bir hikâyem varsa, belki de bugün başlama zamanıdır. Ben buradayım—yazmaya devam ediyorum, siz de okumaya

malicemiizer

dagda yasiyosun da internet mi cekmiyor kizim nerelerdesin