"Ve sonra ablan her ne kadar yakın olsak da üniversiteye gider. Paskalya da boyadığın ve hediye edeceğin bir kişi olmaz, hatta onun dolabına saklayacağın... Yazları tatil için eve gelmez, Şükran Günün de hatta Noel'de bile eve uğramaz.
O zaman tek başına kalırsın. Ailenin tek çocuğu ve sorumluluk alacağı tek kişi olursun. Her zaman kapının arkasındaki Elsa'ya elini uzatmaya hazır olan Anna olmak senin ruhunu yorar ve acaba onunla nasıldık diye tereddüt edersin. Ablanın en sevdiği rengi bile unutacak derecede yabancılaşırsın. Onu güldüren her şey solup gitmiştir.
Ben ise abla kalbim dondurulmuş bir şekilde seni bekledim. Her Paskalya da boyalar ile yanıma gelmeni, Şükran Gününde havuç topların ile masaya oturmanı, Noel'de birdenbire Kilise'de yanıma oturmanı hatta Noel ağacının ışıklarını benimle takman için bekledim. Dondurulmuş kalbimi ısıtıp eski haline getirmeni bekledim."
- Aykırı / Alison