ben dönüp bir kere daha bakıcağınız bir insan değilim. ben köşede kulaklığını kendine arkadaş bilen kitapları can yoldaşı sayan ve her ne kadar karanlıktan korksada onun bir parçası olduğunu kabul eden bir kızım. ben her gece tavana bakıp insaları  dövme düşünceleriyle  dolup taşan ve her düşündüğümde  içi kıpır kıpır olan bir kızım. ben yetişkinlerin gözünde prenses, yaşıtlarımın gözünde ezik, çoğu arkadaşımın gözündeyse bir oyuncak gibiyimdir. ama kimse içimdeki canavarın kükreyişini bilemez. ben buyum. acıyı seven ama sırf sorumluluklarını üstlenmemek için başka insanlara zarar vermeyen bi korkağın teki. bazı kişiler içinse hiç tanınmayan bir mazoşist...