hayatzor

Beni candan usandırdı cefâdan yâr usanmaz mı
          Felekler yandı âhımdan murâdım şem'i yanmaz mıKamu bîmârına cânân deva-yı derd eder ihsan
          Niçün kılmaz bana derman beni bîmar sanmaz mıŞeb-i hicran yanar cânım döker kan çeşm-i giryânım
          Uyarır halkı efgânım kara bahtım uyanmaz mıGûl-i ruhsârına karşu gözümden kanlu akar su
          Habîbim fasl-ı güldür bu akar sular bulanmaz mıGâmım pinhan tutardım ben dedîler yâre kıl rûşen
          Desem ol bî-vefâ bilmem inanır mı inanmaz mıDeğildim ben sana mâil sen ettin aklımı zâil
          Beni tan eyleyen gafîl seni görgeç utanmaz mıFuzûlî rind-i şeydâdır hemîşe halka rüsvâdır
          Sorun kim bu ne sevdâdır bu sevdâdan usanmaz mı
          
          İYİ GECELER ☆!

Pano çok boştu. 

İki kalp arasında en kısa yol:
          Birbirine uzanmış ve zaman zaman
          Ancak parmak uçlarıyla değebilen
          İki kol.
          
          Merdivenlerin oraya koşuyorum,
          Beklemek gövde gösterisi zamanın;
          Çok erken gelmişim seni bulamıyorum,
          Bir şeyin provası yapılıyor sanki.
          
          Kuşlar toplanmışlar göçüyorlar
          Keşke yalnız bunun için sevseydim seni.

“Ne güzel şey hatırlamak seni:
          bir mavi kumaşın üstünde unutulmuş olan elin
          ve saçlarında
          vakur yumuşaklığı canımın içi İstanbul toprağının…
          İçimde ikinci bir insan gibidir
                                                           seni sevmek saadeti…”