Yüreğimde yaşayamadığım bir çocukluk var, eskiden kalma acılar ve ürkek telaşlar... ellerini nereye koyacağını bilmeyen, dudaklarından sigara düşmeyen , gözüne uyku girmeyen ve kurduğu düşlerin boşluğuna düşen... her gün kıyıma vuran acı dolu serzenişlerim, geçmişten kalma derin yaralarım ve sessiz sedasız ağladıklarım... yarım kalmışlıklarım ve nikotin kokan parmak uçlarım... eksiğim yahut kimsesizim demem; bunca yıldır peşimi bırakmayan acılara ve karanlıklara haksızlık olur.. herkes bir bir gitti, fakat onlar beni hiç terk etmedi, zira hepsi benim benliğimdi.. tıpkı; ellerim gibi...

Şimdi ben bir şarkının son dizesi kadar eksiğim... bitmiş bir sigaranın sönmemiş izmariti, yarım kalmış bir şiirin ilk cümlesiyim... düş'lemiyorum , 
düşünüyorum... sadece düşüyorum...

Hayat ; 9.6 şiddetinde bir deprem... ben ise duvarları çatlak , tavanı su sızdıran , yıkık - dökük harabe bir binayım... bir deprem daha olursa ; daha fazla dayanamayacak ve yıkılacağım...