Bazen aklına Kai ve Egonun karşı komuşumuz olduğu hayali gelir, Samurayı her koltukta uyuttuğumuz; Satin varken yanımızda, çatıya çıkmak için süründüğümüz o boşluk. Sonra üzülürsün aynı şehirdeyiz ama bir türlü denk gelemiyoruz diye. Öyle çok aşırı meşgul olduğumuzdan da değil. Bazen sadece olmuyor işte. Bazen sadece gidenler geri dönmüyor, aynı hayal ikinci kez kurulamıyor. Ama öyle ya, sırf ben istedim diye gelip telefona yükledin uygulamayı. Bazen de bu yetiyor, çünkü okuttum ya sana geçen gün, 'hayat olması gerektiği gibi değil, olduğu gibidir." diye. Çünkü bu yani, ne bir fazlası ne bir eksiği.
Gelip de neden burdan yazıyorsun çatlak diye soracağını biliyorum, whatsapptaki konuşmları siliyorsun çünkü... Ama bu burada dursun, neden sevdiceğim olduğunu hatırlatsın sana.
'Hafif meşrep' dedirtip güldürsün seni.