Bazen sanki karşılıklı iki kapısı olan bir odadaymışız hissine kapılıyorum. İlimizin de kendimize ait kapının koluna yapışmışız ve birbirimizin göz kırpmasıyla diğeri aniden kendi kapısının arkasına dönüyor. Hele birimiz diğerine bir söz söyleyecek olsa diğeri kapıyı kapatmış ve çoktan gözden kaybolmuş oluyor. Birimi kapıyı tekrar açmak durumunda, çünkü bu kimsenin diğerini terk edip gidemeyeceği bir oda. Birimiz diğerine bu derece ve biraz sakin olabilse hiç olmazsa diğeriyle ilgilenmiyormuş gibi davransa o zaman odada yavaş yavaş düzen sağlanacak. Fakat olan bu değil.
Diğeri o kapıda aynı şeyleri tekrarlamaya devam ediyor.
Hatta her ikisi de bazen aynı anda kapının arkasında duruyor ve o güzel oda boş kalıyor.
