bartusarca

gitmeden önce yatakta uzanırken sıkı sıkı sarıldı bana. seni cidden çok seviyorum, senin yanında çok rahatım. çok iyi anlaşıyoruz çünkü dedi. biraz dövüşmek istedi benimle. dövüştük. sonra şımarıklık yapaso tuttu teyzeme şikayet etti beni. ben de onu ettim. öptü sonra ısırdığı yerlerimi hakkını helal et canını acıttıysam dedi. işte ben bu dünyada canımdan çok bu çocuğu sevmeyeyim de kimi seveyim ki bartu.

iki gün önce ona birazcık kızdım. çünkü teyzemden bahsedip hemen konuyu değiştiriyor, acıyı yaşamasına izin vermiyor. dedim ki sakın içine atma. güçlü duracağım diye de ağlamamazlık yapma gerekirse dışarı çık ağla. çünkü halil duygusal bir çocuk bartu. halil ağlar. en ufak şeye bile ağlar ve utanmaz bunu yaparken. annesi için ağlarken kendini güçsüz sanmasın. istemiyorum. o hastane gecesinde beni gördüğü her an ablam diyerek ağladığında ve bana sarıldığında o kadar rahatlamış hissediyordum ki. ağlıyor diye. beni görünce ağlıyor en azından. bana sarılınca ağlıyor diye.

halili çok seviyorum. kuzenim olduğu için mi? süt kardeşim olduğu için mi? yoksa benim ilk bebeğim olduğu için mi. bilmiyorum. daha çook küçükken, küçücükken ona küstüğümde ağlardı peşimden gelirdi. ben de onun ağlamasına dayanamazdım tekrar oynamaya başlardık. büyüdük. bir gün duru bana dedi ki. halil sana karşı çok farklı. ağzından çıkacak tek kelimeye bakıyor, sen kötü hissettiğinde sana iyi hissettirmek için her şeyi yapıyor. teyzemin öldüğü gece. hastanedeydik. artık yürüyemeyecek hâle geldiğim için iki komşumuz koluma girmişti. arkamdan o kadınlara lütfen ablama dikkat edin demişti. sonrasında nasıl dizlerimin üstüne yığılmadım bilmiyorum.

özlemekten nefret ederim ama ölene kadar özleyeceğim onu. 

bazen sesini çok özlüyorum o videoyu açıyorum. ecem. gözlerim doluyor. napıyorsun. ağlıyorum bu sefer. napıyorsun tatlım. telefon elimden düşüyor. sonra kocaman bir sevgiyle tatlım diyor. ağlamaktan nefes alamıyorum. 

allahım. sen sabır ver.

ömer içine atıyor adam akıllı ağlamıyor bile. zehra teyzemsiz hiçbir şey yapamaz. teyzem hastanede kontrole gitmiş yarım saatliğine zehra o zaman bile ağlamış annemi özledim diye.

boyu posu var olgun davranıyor diye her şeyi benim yavrumun üstüne yıkıyorlar ama bilmiyorlar ki o da annesinin bebeğiydi.

bazen sadece ağlıyorum ve dua ediyorum. başka hiçbir şey yapamadığımdan.

elimden başka hiçbir şey gelmiyor

bir günlüğüm olsa ilk sayfasını sana ayırırdım. eğer özel bir defterim varsa ilk sayfası hep sana ait oluyor. ve bartu. benim de ilk koştuğum kişi hep sen oluyorsun.

bu kadar aciz olmaktan da nefret ediyorum 

bugün yıllar sonra bi fotoğraftan gördüm onu ve gördüğüm anda panik atak geçirdim 

seni seviyorum bartu.
            seni sevmek kapkaranlık bir odada yanan küçük ışığı görmek gibi. o ışığı görünce biraz da olsun nefes almak gibi. o ışığa tutunmak gibi.

afra ablayla konuşmayı özledim. bilmiyorum bartu. sanırım benim dışımda hiçbir manyak psikoloğuna bir seans boyunca seni anlatmamıştır. ben yapmıştım. dinlemişti beni. çıkarken seni çok sevdiğini ve sana teşekkür ettiğini söylememi istemişti.

afra abla bana sanki çocuk olabildiğin hiçbir yer yokmuş gibi, demişti.

bir anda ölüp gitsem yine beni suçlarlarmıl gibi