ely`

uçurumun kenarında veda dansı ediyormuşum gibi bir his.

lana del rey - salvatore

bazen diyorum ki
          madem düştük yıldızlardan bizde altında otururuz. kaldırırız kafamızı göğe, ya da uzanırız o boktan asfaltlara. sırtımız acır, canımız yanar ama yine de yan yana oluruz. öylece izleriz sadece. arada kafamı çevirir güzel yüzüne bakarım. düşünmekten bile korkuyorum kim bilir ne güzeldir o yüzün ay ışığı vurunca.. 
          
          olmaz mı sevgili?
          yıldızlarda olmamız şart değil. oturur izleriz, konuşuruz uzun uzun. sarılırız, ağlarız,öpüşürüz.. şart değil ve geç de değil. beni sevmen için.. her şeyi güzelleştirmek için.. haydi sevgili,daha sana dinleteceğim bir sürü şarkı var.

uzun zaman sonra buraya kurgu yazmak için geldim..

hayat işte. hiçbir şey, hiç kimse sonsuza dek bizimle kalmıyor. elbet bir gün avuçlarımızdan kayıp gidiyor ne yazık ki. sen de öyleydin elbette. ben farklı düşledim her şeyi sadece. sandım ki sen hep böyle kalırsın. sandım ki sen benimle olursun, hep dizlerimde uyursun. ama ne yazık ki sanılan ile gerçekler arasında derin bir uçurum varmış.bu uçurumdan düşünce fark ettim,sende gidermişsin. 
           
          oysa her şeyimdin sen benim. şu hayatta sahip olduğum tek şeydin ki bana ait olduğun bile şüpheli. senin için uyuyup senin için uyanır olmuştum. sana söylemek için şarkılar ezberlemiştim. seninle gideriz diye bir sürü adresi not almıştım. sendin işte her şeyim. bazen elim kolumdun bazen aldığım nefes. 
          
          şimdi kalbimde,bir zamanlar evin olan bu kalbimde tarifsiz bir boşluk var. bir fırtına sonrası gibi,bir sinir krizi bitişi gibi. her gülümseyişinde,o yaramaz bakışların beni bulduğunda deli gibi çarpan kalbim şimdi tenha sokaklardan farksız. oysa bir zamanlar bayram yeri gibiydi,oysa bir zamanlar her şey çok güzeldi. oysa bir zamanlar ellerin ellerime değmişti. şimdi hiçbir sokakta gölgene bile rast gelemiyorum.

bu dünya gerçekten hassas kalpliler için cehennemmiş. daha fazla kalamıyorum burda..

mutluyum gibi aslında.üzülmem için bir sebep yok en azından. kitap aldım bir sürü,yeni müzikler keşfettim. yürüyüşlere gidiyorum, kedileri seviyorum. bir düzenim var,gülüşlerim var. her şey iyi ama bir şeyler eksik.. içten, hissederek güldüğüm zamanlar yok. en mutlu anlarımda bile yüzümü düşüren, beni düşündüren bir şeyler var. akşam saatleri içime çöken huzursuzluk,bu dünyadan gitme isteği.. artık başa çıkamaz hâle geldim. 
          
          yazılarda,sözlerde kaybolmayı seviyorum. çünkü ait değilim hiçbir yere. yaşadığım eve,bu şehire,bu dünyaya,herhangi bir insana ait hissedemiyorum. kaybolmayı seviyorum. her bir söz, her bir şarkıyla başka yerlere gidiyorum. belki ait olduğum yeri bulurum umuduyla. bu gökyüzü bile dar geliyor bazen bana, sığamıyorum. bir yere geçip boğazımı yırtarcasına bağırıp,kafayı yiyene kadar ağlamak istiyorum. her şeyi kırıp dökmek istiyorum. tek yaptığım susup boşluğu izlemek. o boşlukta,bu dünyada,kafamın içinde, düşüncelerimde kayboluyorum..

ben bugün intihar mektubumu yazdım :')

"Kalbimin içerisinde sen varken her şeye katlanabilirim, mektupsuz geçen günlerin korkunç olduğunu yazdıysam bile bu gerçek değil, sadece çok zordu -tekne oldukça hantaldı ve su alıyordu ama yine de senin akıntınla yüzebiliyordu. Senin aleni yardımın olmadan katlanamadığım tek şey var Milena: "Korku" . Korku için çok kırılganım, o kadar yoğun ki arkasını göremiyorum ve bu devasa yoğunluk beni dağıtıp, sürüklüyor."
          ...
          "Bu manada hâlâ iki farklı insan mıyız? Benim korkum suistimal korkusundan çok farklı."
          
          Çünkü Ateş Böceği; benim korkum senin için başkası, başka birisi gibi olmak. Gözünde değersizleşmekten çok korkuyorum. 
          
          Franz Kafka - Milena'ya Mektuplar

karamel makiyato - canım çok acıyor fazlasıyla yorgunum